noten leren

Nu hebben we er nog 350, naar het schijnt. Eén per vijftigduizend Nederlanders.

Waar gaat dit over? Vooruit, ik help jullie op weg. Het gaat over winkels. En hopelijk winkels met nog en beetje deskundigheid in huis. Goed geraden, kledingwinkels kunnen het dus niet zijn, daarvan zijn er in elke Kalverstraat al honderden. En dan zeg ik nog niks lelijks over het daar aanwezige vakmanschap.

Een tientje per Hollander wordt er in deze bijzondere winkels omgezet. Bij het kopen van muziekinstrumenten, want daar gaat het vandaag over. Boekenwinkels hebben het ook moeilijk, ik geef het toe. Maar vandaag wil ik treuren over het verlies van onze muziekcultuur. En dan bedoel ik het zelf spelen en/of zingen van muziek. De kinderen daarin stimuleren was een taak voor ouders en overheid. Op school, en in de muziekschool.

En toen werden we rijk en moesten we bezuinigen. Dus werd muziekonderwijs franje. Ook als het niet waar was, kon je toch beweren dat alleen de elite zijn kinderen ook muzikaal wilde ontwikkelen. Voetballen was toch ook leuk? De subsidies konden dus wel worden verlaagd. Waardoor de kosten voor de lessen omhoog gingen, en de deelname terugliep, zodat de scholen 'helaas' moesten worden opgeheven.

Zo gaat het nu ook met de orkesten. De staatssecretaris die nu de VVD-fractie in de Tweede Kamer aanvoert schaamt zich er niet over, dat de afbraak der schone kunsten - muziek, theater, beeldende kunst - geheel op zijn naam komt. Hij zat in dezelfde regering die het CDA nog een laatste kans gaf om er wat van te maken. Bleker ging verder met de bescherming van boeren, die al lang VVD-er waren geworden. Door de natuur in de uitverkoop te doen. Ik ben blij dat Dijksma dat tij aan het keren is.

Nu nog herontdekken dat we niet alleen leven om te werken voor het redden van banken. En dat er meer is in het leven dan Spotify. Laat je niet in de luren leggen: de Rabobank heeft een zomerse concertreeks, en Schiphol sponsort het Concertgebouworkest (als je er even over nadenkt werkelijk de gotspe van de eeuw), maar uit pure berekening. Niet omdat ze vinden dat de overheid zijn taken lelijk laat liggen, en dat het bedrijfsleven wel in het gat moet springen. Niet vanuit maatschappelijke betrokkenheid of voor het algemeen belang. Maar uitsluitend en alleen om de zakenrelaties te plezieren. Mecenassen moet je altijd wantrouwen, daarom was cultuur een overheidstaak geworden. Dus nu: noten leren en een instrument kopen, voor het te laat is. Gun het jezelf. Werkloze musici genoeg die je les willen geven.