donderdag 30 april 2015

nog drie nachtjes

Om zeven uur de deur openen voor de tegelzetter. Die om half negen 's avonds pas weer thuis is. Hij was weliswaar om vier uur weggegaan, maar moest nog afval wegbrengen en nieuw materiaal inladen, en de files doorstaan.

Omdat we ook al hadden ervaren dat twee collega's hun maaltijd wilden overslaan om tegenslag in te lopen, zijn we tot de conclusie gekomen dat hier sprake is van moderne slavernij. En niet eens in loondienst, tegenwoordig drijft de bouw op de ZZP-er.

Uiteindelijk konden die twee om negen uur naar huis, al hebben we voor enige vertraging gezorgd door Chinees in huis te halen. Zo hebben we ons steentje bijgedragen aan de verbouwing van onze badkamer. Nog drie nachtjes niet slapen, dat ook.

zondag 26 april 2015

vastgelopen

Decommunicatie  hapert, geen internet op lapptop (automatisch ge-updated en nu onbereikbaar) en op de I-pad lees ik niet wat ik tik  . Tot nader order dus geen nieuwe berichten. Eerst de badm




aker maar eens af.  Fijne Koningsdag gewenst.







donderdag 16 april 2015

vroeg wijs

"Alle malen zal ik wenen." Rutte opent het herdenkingsseizoen vanavond met een holocaustbijeenkomst, en schort er zelfs even de kabinetscrisis over bed, bad en brood voor de onwelkome vreemdeling voor op.


Mijn kleindochter heeft het op school geleerde alvast doorverteld aan haar broer van vijf. In de kampen kwam namelijk as uit de kranen, en daar gingen de mensen dood van. Hij is nu ook op de hoogte.


Hadden ze dat in zulke details echt nu al moeten weten? En moet je ze dan ook nog verbeteren, want het was natuurlijk geen as maar gas, van as kwam het pas later? Het was minstens beter geweest eerst nog even met de ouders te overleggen over de inkleding van de meidagen, vindt de moeder.

woensdag 15 april 2015

mensenoffers

Vandaag zijn we even naar Assen geweest, voor een rondgang door het Drents Museum, inmiddels vijf heel verschillende panden omvattend. Heerlijk stil was het in de nieuwe vleugel, en lekker licht. De schilderwerken die er Kim Jong Il's socialistische Utopia bejubelden trokken slechts een handvol vrij-reizigers zoals wij.

Hebt u nog herinneringen aan de Russische en Oost-Duitse prenten van onnatuurlijk opgewekte mannen en vrouwen die met hamer en sikkel onvermoeibaar in veld en fabriek aan de opbouw van het communisme arbeidden? Dan kost het u geen moeite om zich voor te stellen in wat voor tentoonstelling we beland waren. Een onwaarschijnlijk blije reeks mensen zagen we, diep dankbaar dat ze mogen werken en sterven voor het glorieuze Noord-Korea. En vastbesloten zijn ze om alsnog gehakt te maken van de Amerikaanse 'honden' die zo akelig waren komen vechten tegen hun ideologie. 



We bekeken in een afzonderlijk zaaltje een documentaire die inzicht gaf in het dagelijks leven van de Koreanen. Zoals de kleuterjuf, ze onderwees haar klas over de Grote Leider, die nog kind was en in de sneeuw wilde gaan spelen. Maar hij verruilde snel en grootmoedig de fijne warme winterlaarzen  die hij daartoe net gekregen had voor natte gympen, toen hij ontdekte dat zijn kameraadjes niks beters hadden om in de sneeuw te spelen. Een behartenswaardig sprookje, voorwaar.

Zware gordijnen schermden een andere zaal af, waarbinnen zich de waterverfmeesterwerken bevonden. Nog grootser van formaat dan de schilderijen. Achter glas in megagrote lijsten, veilig voor schadelijk zonlicht. Een paar jaaromzetten Talensprodukten, het zou een mooie omzet zijn geweest als de handelsbetrekkingen al op peil waren geweest. 

We waren echt toe aan een gewone portie archeologie van Hollandse bodem, besloten we. Een mammoetschedel. Vuistbijlen. En Tacitus in virtual reality die over barbaren met de eigenaardige gewoonte van mensenoffers verhaalde. Het meisje van Yde lag er als veenlijk een voorbeeld van te wezen. Van de muurvullende foto van de opgraving meende een deskundig echtpaar zeker te weten dat die plek Denemarken moest betreffen. De man van Grauballe, we hebben hem ook wel eens bekeken. 



Zij realiseerden zich niet eens dat ze naast het meisje stonden, ze misten de met veel publiciteit omringde levensechte gezichtsreconstructie.die in 1993 gemaakt was. "Haar moeder zou haar herkennen," werd er toen trots bij gezegd. Nagenoeg honderd jaar nadat ze gevonden was, toen ze al bijna tweeduizend jaar in het moeras gelegen had.

We vonden het tijd voor koffie.


dinsdag 14 april 2015

vrouwelijk kunnen

Minister Bussemaker houdt voet bij stuk. Ze gaat door met haar databank van vrouwen die heus capaciteiten genoeg hebben om in een topfunctie te kunnen meedraaien. Ook al is de VVD tegen omdat de markt zoiets tegen betaling ook wel kan, lijstjes maken.

Grappig genoeg zeggen mannen dat ze geen vrouwen kunnen vinden, en vrouwen dat ze nooit benaderd worden. 


Hartverwarmend daarom de totale dominantie van vrouwen  gisteravond in onze plaatselijke concertzaal. Allereerst was daar de vurige pianiste, die eigenlijk solo zou optreden in werken van Debussy en De Falla, maar goed waarneembaar voor het geoefende oog een nog ongeboren nakomeling bij zich had. Na de pauze stortte dit tweetal zich met een kwartet toegewijde dames die ook nog de leeftijd hadden zich te kunnen voortplanten op Robert Schumann.

Wij als publiek zaten in gezellige caféopstelling te genieten van al dat vrouwelijk kunnen. Man "nummer zeven" vlak voor ons had er zelfs zijn toneelkijker en een glaasje rood voor klaar gelegd. Zouden er topprijzen zijn betaald bij het engageren? Bonussen misschien zelfs? Nee, denken wij toch, vol  vooroordelen.


Meneer nummer zeven

woensdag 8 april 2015

baas boven baas

De kei is weer teruggelegd, het plateautje is vandaag keurig gestraat. Het karwei heeft ons geen druppeltje zweet gekost. De vader van onze buurvrouw was meewerkend opzichter. Aan het einde van de dag tilde hij onze zwerfkei moeiteloos op en legde hem terug. Mijn echtgenoot keek vol bewondering toe. (Met zijn bil gaat het wel weer, gelukkig.) 

Het droge commentaar van de krachtpatser: "We zijn met de familie dit Paasweekeinde in Drenthe geweest. Daar liggen wel grotere stenen."

 

maandag 6 april 2015

filmdebuut

Arnhem heeft dezer dagen aan tante in Engeland de video gemaild die zij haar nichtje in park Sonsbeek medio maart had laten maken. Ze waren op de zevende verjaardag van het kind samen aan de wandel, toen een filmploeg hen staande hield. en, vertel eens, wat zou jij wensen als je Sonsbeek kon veranderen? Het nichtje spuide vrijwillig wat ideeën, waarvan een pretpark met een kraam voor suikerspinnen in de film werd opgenomen, Zo ook het idee voor een winkel met lootjes waarvoor je dan een cadeautje zou kunnen uitkiezen. Tot slot zou de komst van enige giraffen door mijn kleindochter toegejuicht worden.
Inspraak, je kan er niet vroeg genoeg mee beginnen..

zondag 5 april 2015

krak


Help, mijn man is geen klusser. Nu de nieuwe trap er ligt komt binnenkort een stratenmaker een nieuw plateautje leggen. Dus moet de zwerfkei uit de weg geschoven worden.

In zijn eentje zag mijn man er geen gat in, hij staat nu vanuit de woonkamer toe te zien hoe ik de mogelijkheden beoordeel. Samen moet het lukken, denk ik toch. Krak. Een hamstringblessure is het resultaat.  En hij was ook al geen voetballer, die man van mij.
 

donderdag 2 april 2015

boom minder

Het Hazengrietje is de vooral in de dagen rond Pasen inspirerende naam voor de weg boven de onze.

De lokale tv-zender heeft net laten zien hoe de weg al bestond toen de gemeente zichzelf in de dertigerjaren met omvangrijke afgravingswerkzaamheden aan zand hielp en voor de afvoer een tramlijntje aanlegde. Daarvoor in de plaats kwamen uiteindelijk een trolleybus en een brede weg.

Bij de storm van deze week ging de bedrading van de bus neer, doordat de top uit de imposante populier bij het weitje werd geblazen. Het is al de vierde boom die sinds we hier wonen sneuvelt, maar deze solitaire was wel de mooiste. De krant maakte er melding van dat er geen slachtoffers vielen, maar dat een berijdster van een scootmobiel door over de draden heen te rijden levensgevaar had gelopen, want de stroom, 600 volt, stond er nog op. Gelukkig had ze geen ijzeren wielen, maar luchtbandjes. Dat stond nou weer niet in het artikel, lang leve de sensatie.