niet verzuurd

De letters van de Heemstrabank zijn weer opgefrist,zage we toen we terugliepen van de Hoogte 80. De bank is opgedragen aan de Commissaris van de Konngin die in zijn tijd.,1925-45, nog Wilhelmina heette. Hij was een groot liefhebber van het Gelders Landschap, naar het schijnt was hij daarin voor die tijd uitzonderlijk. 

Te zijner ere is een mooi uitzichtsplekje ingericht nabij de Stenen Tafel. Daar kan je lekker eten, maar  de enorme stenen plaat waaraan het restaurant zijn naam ontleent is door de tand des tijds en vorstschade ernstig ingekort. De jongste brokstukken zijn onlangs veiliggesteld door boswerkers, in hoop op reparatie. 

Maar los daarvan is het een mooi bos, met een fraai doorzicht naar het Reichswald. Ook in de winter is het goed toeven in het Gelders landschap, trouwens. Met die zure regen valt het nog wel mee, geloof ik.

 

net echt

 Wolken, maar ook af en toe zon. Gezellige drukte op de bult. Le Cirque PlatZak heeft over belangstelling niet te klagen.  De kunsten werden afgekeken ook. Na de voorstelling leefden twee mij nogal bekende kinderen zich uit in balanceeracts op een grote poef uit het zitje in de bartent. Happy hour!

koopt, koopt

Zelfs een avondwinkel hebben we er op de Hommelseweg sinds kort bij. Buurman geworden van het Loesje hoofdkwrtier. Vandaag met ook nog eens twee kilometer ambulante handel voor de deur, want Hemelvaart staat in het teken van de Hommelse Marktdag. 

Geen betere tijd dan een christelijke feestdag om weer een voorraadje verse kussens of aardbeien in te slaan. Je moet die wel weten te ontdekken tussen de tientallen kraampjes vol jurkjes, zonnebrillen en kettingen, zo mogelijk nog gewilder artikelen. Grote drommen stads- en streekgenoten komen er op af.

Mijn huisgenoot is dat gekrioel tegengekomen als barriere op zijn route naar het station. Hij is onderweg naar stoomtreinen, die vindt hij leuk. Het zag er gezellig uit, zei hij nog toen hij me er over belde. Misschien ga ik toch weer even kijken, ik zie wel. Maar een nevelig Sonsbeek, dat heeft toch ook wel wat.

hoogte punt

Vanaf morgen kunnen we weer op de bult van de Geitenkamp komen zitten. Als het gras nog een beetje wil opdrogen, tenminste. "Hoogte 80" heet het theaterfestival dat daar tot en met zondag zeer tot ons genoegen wordt gehouden. Als je even niet wordt afgeleid door toneel, muziek, poëzie of lekkernijen valt er, desnoods staand, en als de regennevels zijn opgetrokken, in elk geval volop te genieten van prachtige vergezichten over stad en streek.

Vier jaar geleden maakten we voor het eerst kennis met de manifestatie, net als onze kleindochter trouwens. 

Voor het eerst stond ze oog in oog met haar toen favoriete zanger, Peter Miggelbrink  van "De Pietjes". Zijn CD had ze een paar maanden eerder van Sinterklaas gekregen. Die had hem voor 50 eurocent gevonden in de recyclingwinkel. Omwille van de titel, vooral. Maar ook de inhoud bleek heel geschikt voor een tweejarige.

 

Ze was de vrolijke zanger nog misgelopen toen hij dat voorjaar in Sonsbeek zou optreden, want zelf had hij zich wel door de slagregens laten afschrikken. Haar vader berichtte de drooggebleven bard van die teleurstelling, de moderne media stonden ook toen al voor niets.

  
Miggelbrink stuurde om het goed te maken een troostpakket op, compleet met een videootje en kleurplaat. Nou, déze Pietjes zijn weliswaar niet zwart, maar ze mogen er wel wezen.. 




Vorig jaar waren er wel Pietjes in Sonsbeek, maar geen kleindochter. Zo zou het er uit gezien kunnen hebben.