Op de eerste zomerse dag bereiken ons ook de hoogste waterstanden. Hier, met de Rijn voor de deur, is dat goed te zien. Hoog is hier vooral ook breed. Het stadsstrandje staat onder water, de uiterwaarden ook.
We gaan in Rees kijken om de hoogte echt te beleven. Als een burcht steekt het stadje in het water, en de boten zijn als we aan komen lopen al te zien boven de stadsmuur. Dat moet meters schelen. Zodra we over de rand kunnen kijken wordt dat bevestigd. De promenade langs het water staat helemaal onder water, het klotst tegen de voet van onze muur. De groene metalen bankjes steken nog maar net een beetje boven de Rijn uit. Een eenzame geschilde boomstam zoekt zijn weg tussen muur en promenadehek, geen Batavier te zien. De moderne schepen houden wel koers en veroorzaken woeste hekgolven die schuimend botsen op de stenen wand. Spectaculair!
We kunnen op een veiliger hoogte vijf meter lager een rondgang maken. Zo zien we na de bocht ook hier een breed watervlak, alleen wat peilstokken geven bijna in het midden de nog bevaarbare route aan. Onder ons de ondergelopen promenade. Boven ons de hoge wal. met trappetjes naar de woningen boven. Allemaal geschikt voor vloedplanken. Onvoorstelbaar dat ze op zo'n hoogte nog nodig zouden kunnen zijn.
Het dorp is ook op zomerse dagen goed voorbereid: Zelden zoveel Eiscafe's bij elkaar gezien. De Spitzbrötchen van de bakker kosten nog geen 25 eurocent per stuk, en zijn, om vijf uur 's middags, nog warm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten