roze pop

"Maar in de wagen, onderweg, vielen haar oosjes toe."

Nijntje Pluis was na een dagje aan het strand nog lang niet moe. Maar haar geestelijke vader is dat nu wel. Zijn uitgever heeft wereldkundig gemaakt dat het Pluis-oeuvre werkelijk voltooid is. De bijna 87-jarige Dick Bruna publiceerde in 2011 de naar nu blijkt laatste aflevering van zijn wereldwijd vermaarde reeks over de lotgevallen van het onschuldige konijnenkind dat zelf eigenlijk al zestig jaar is, maar eeuwig kleuter is gebleven. Er zal geen boekje meer bij komen, plagiators of erfgenamen maken geen kans.

Het boek is dicht, maar we hebben er veel plezier aan beleefd. Hello Kitty, daar zullen de liefhebsters van roze poezenpopjes het voortaan mee moeten doen. Bruna vond haar maar een slap atreksel. Onze kleinkinderen zijn inmiddels begonnen aan hun eerste Roals Dahlboek. Voorgelezen worden over de Grote Vriendelijke Reus en zijn Flitspoppers, heerlijk jeugdsentiment.  .




. .

lachen

Te vreemd, om er niet even bij stil te staan. Een Turkse vice-premier die, niet eens op 1 april, wil dat vrouwen niet lachen, in ieder geval niet in het openbaar.

Hij beschouwt dat als een weldaad tegen het moreel verval in zijn land. De man sprak over normen en waarden als zijn bijdrage aan de viering van het Suikerfeest. Al zo door wolkbreuken en oorlog geplaagd, zoals we hebben gemeld. 

Je zou er in schaterlachen over uitbarsten, als het had gemogen. Zijn andere strijdpunten om het maatschappelijk bederf tegen te gaan doen je trouwens het lachen wel degelijk vergaan. De man bepleit dat we niet zoveel eten,drinken en kopen, en niet zoveel bellen alsmede minder vunzigheid op tv hoeven te ondergaan. Moet volgens hem ook van de Koran. althans als we niet onrein willen leven. Wordt het leven daardoor leuker? Nee, dat niet. Maar door alle verveling gaat het wel langer lijken te duren. Sterkte.

ram dan, nat feest

De ramadan afsluiten met het Suikerfeest. Even geen oorlog. In de Gazastrook vond ook Hamas dat bij nader inzien een puik idee. Een paar uur geen bommen, mar tijd voor boodschappen. Gezellig.

Hier voeren we tezelfdertijd strijd tegen een heuse overstroming die zijn weg zoekt naar binnen, de woonkamer in, naar onze convectorput  De spinnen wisten niet dat het in hun veilige schuilplaats zo kon regenen.  
Ziekenhuis Rijnstate rechts van ons was door al dat water voor de ambulances zelfs even helemaal onbereikbaar. Links ging de Co-op lop de Hommelseweg dicht, daar moest gehoosd worden.

De graffitikunstenaars even verderop wensten ons aan weerskanten van het spoorwegviaduct even goed een fijne ramadan. Nou ja, aan één kant ramdan dan.

op de tanden bijten

Dit is ook weer helemaal nieuw in het straatbeeld. Eerst had je de invaliden, voor wie je een plaatsje vrij moest houden. Nu mogen de zielige auto's die alleen op stroom vooruit kunnen komen een eigen stuk straat claimen, dicht bij het stopcontact waarmee zij weer opgeladen kunnen worden.

Nog maar net zijn we gewend aan fietsen, die je bij een kopje koffie halverwege je ritje weer aan het accu-infuus kunt leggen. Per slot van rekening wil je zonder al te zwaar trappen ook weer thuis komen. Maar de autolobby slaat hard terug.

Massa's extra subsidie hebben nu de rijkaards geholpen aan zogenaamd milievriendelijke auto's, waar ook nog parkeerfaciliteiten aan vast zitten. Is de accu leeg, dan hoeven die gelukkigen echt niet naar huis te trappen. Zij schakelen simpel over op benzine en dat schijnt veel vaker nodig te zijn dan de overheid gehoopt had. 

Binnenkort kunnen we niet eens meer voor onze eigen deur parkeren. Niet doordat buren elektrisch zijn gaan rijden, nee ook zij zijn de klos. De parkeerhaventjes, of wat daarvan zonder archeologische inspanningen nog met het blote oog waarneembaar is, worden opgeknapt. 

Daarna komt er nieuw asfalt. Op het kruispunt staat het onheilspellendebericht dat daar beton onder ligt. Het was natuurlijk voor de tram, die ooit over one middenberm gelopen heeft. Een gewaarschuwde jekkeraar telt voor twee. Het zal hoe dan ook voor ons als bewoners een hoop lawaai en andere overlast geven.

waardige rouw

Timmermans for president, op de dag van nationale rouw mag hij de loftuitingen incasseren voor de gloedvolle woorden die hij tot de Verenigde Naties heeft gesproken. Hem kan je om een boodschap sturen, de wereld weet het nu ook. 

Voor de PvdA gloort weer een beetje hoop, hoor ik zelfs vol waardering voor deze rasbestuurder.



Gek, dat het verdriet rondom de bijna 300 slachtoffers van een vliegtuigaanslag het land zó samenbrengt. Voor het eerst sinds de dood van Wilhelmina een officiële rouwdag, er heeft meer dan een halve eeuw tussen gezeten. Geen trein- of vliegtuigramp zo groot, of we konden het verdriet individueel wel af. Nu liggen de zaken anders, en CNN stelt vast dat de ontvangst met welhaast militaire eer onderstreept, dat de slachtoffers gevallen zijn door een oorlog waar ze part noch deel aan hebben. Zij prijzen de Hollanders.

voor de dochter van Wilhelmina geen nationale rouwdag

De Britse tak van ons gezin vermoedt dat een van de slachtoffers een door haar geportretteerde advocaat is, uit de tijd waarin zij nog verantwoordelijk was voor de advocatenkantorengids van haar eerste werkgever in Londen. 

Burgemeester Broertjes van Hilversum heeft al weer spijt van zijn oproep uit vergelding de dochter van Poetin ons land uit te zetten. Juist met de vandaag betoonde waardigheid geven we het betere voorbeeld, dat beseft hij nu ook. 

Veertig rouwauto's zijn nu op weg naar Broertjes' gemeente. Veel volk langs de route. Moet ik nu terugdenken aan de rouwstoet van Fortuin, of aan de gemiste huldiging voor onze voetballers? Massa-emoties, er is toch iets raars mee.

buitenshuis

De wereld heeft niet stilgezeten, toen ik er even niet bij was. Wel had ik al mijn kinderen om mij heen, verontwaardigd omdat ik mijn verstuikte hand niet in de medische molen wilde steken. Van internet plukten ze alle symptomen die op een gebroken pols zouden kunnen wijzen. Ga nou toch even langs de dokter, beknorden ze Knorrie.

Nou ja, de hand doet het weer, en ondertussen is oud-Vrije Volkverslaggever Kees Sipkes uitgeleide gedaan. Hij is 89 geworden en was al gaan dementeren toen zijn vrouw zeven jaar geleden stierf. Beiden waren belangrijk in Haarlem, in journalistiek, bestuur en cultuur. En zelfs nu ontwaarde ik nog menige bekende uit die kringen, ook gekomen voor het afscheid. Met enige tientallen belangstellenden stonden we  voor een prachtige informele bijeenkomst in het perkje voor het Anton Pieckhofje - het woonoord voor dementerenden in huiskamerverband, een voorbeeldige zorgvorm, dat zijn laatste thuis was geweest. 

In het gras stonden (niet eens genoeg) tuinstoelen, en een uitgiftepunt met wel voldoende drank. "Ik zie het al, hier moeten we zijn! Typisch Kees," vingen we dan ook op. Er waren lieve woorden en live muziek in Haarlemse toonzetting, het werd een waardig afscheid. Ook de pijn over de Nederlandse misdragingen in Indonesië, die Kees had meegemaakt maar niet had mogen beschrijven, kreeg een helende plek. Daarna vertrok de kunstzinnig beschilderde kist richting crematorium. "U kunt rustig hier blijven, Kees kan dat alleen wel af". Maar niet dan nadat de oudste zoon nog als nagekomen bericht het daags tevoren verschenen eerste stukje-in-de-krant op de kist plakte geschreven door Kees' kleindochter, aankomend journalist. De dynastie leeft voort. Het was even een huilmomentje geest, gaf haar vader toe.

Mijn eigen dochters kwamen helemaal niet op ziekenbezoek, maar tante was er voor haar nieuwe neef en dat viel toevallig samen met alweer de 39-ste huwelijksverjaardag van opa en oma, die we dan ook maar gevierd hebben met de in onze kringen gebruikelijke barbecue. Ons ontging niet dat bijna tweehonderd Nederlandse levens te betreuren zijn door een domme raketaanslag op alweer een vliegtuig van Malaysian Airways. Timmermans zit al in Oekraïne. De moderne media zijn zelfs aan de buitenshuiskamertafel niet meer weg te denken.

onhandig

even een time-out totdat met links tiktijd tikken niet meer hoeft!

wijsheid

Vinden we nog dat Maxima zondag moet winnen van de Duitsers, of moeten de Argentijnen in de finale nog smadelijker verliezen dan de Brazilianen al deden in de halve finale? Echt warm lopen we niet meer voor de afloop van de wereldkampioenschappen voetbal. De derde plaats gaat alleen nog om de keizer des baards, zoals Robben donderdagnacht in al zijn teleurstelling al.zei.

 

Nu maar liever weer hopen op Nederlandse successen in de Tour. Voor het eerst in negen jaar weer een etappe gewonnen, dat is alvast weer een mooie prestatie van onze fietsende jongens. 

Een leeg gebleven kinderhand is gauw gevuld met weer wat anders, zoals het spreekwoord zegt.  

opa heeft een baan

Oeps! Het is uitgelekt, opa's best bewaarde geheim. Oma heeft zomaar haar mond voorbijgepaat. Had het tegen haar kinderen over haar senior, die ook de halve finale aan zich voorbij zou laten gaan. Anders dan negen miljoen landgenoten zou hij niet kijken, maar liever ijdens de voetbalwedstrijd op zolder gaan zitten, om ongestoord aan zijn baan te kunnen werken.

Nou is hij al jaren gepensioneerd, dus de vierjarige spitste zijn oren. "Heeft opa een baan dan? Heeft hij ELEKTRISCHE treinen?" Grote opwinding overweldigde hem. Dit was duidelijk Breaking News! Daar moest hij meer van weten.

is houten rails straks nog interessant genoeg?

Ach, daar komt opa niet meer onderuit. Dat wordt heel gauw logeren en dan samen de trap op, voor een treinenfeest. Fijn dat het al bijna vakantie is. We raden opa aan het scheerschuim van de voetbalscheidsrechters mee te nemen naar zijn heiligdom, zodat hij een rondje om zijn kleinzoon kan zetten. Dáár blijven staan. Kijken, alleen kijken, en nergens aankomen. Tot je groot genoeg bent. (Opa denkt zelf dat hij op zijn negentigste wel bereid zal zijn touwtjes over te gaan dragen. Dat wordt dan nog 23 jaar wachten.)

Tot alle concessies bereid beloofde de jongen plechtig om mee te zullen werken aan de strengste voorwaarden. Op pappa's kantoor gedraagt hij zich immers ook voorbeeldig, en laat hij alle laadjes dicht en de computers ongemoeid. Alleen potloden slijpen, dat mag hij daar al wel. Helemaal zonder toezicht.Het gaat vast helemaal goedkomen.

juichtrauma

Na de juichpakken en voor de kinderen de juichpakjes nu dan ook het fenomeen van het juichtrauma. We zien een man in beeld die zichzelf in eigen huis blesseerde bij de wedstrijd Nederland-Costa Rica. Te enthousiast opgesprongen van de bank toen het op strafschoppen aankwam na de 0-0 in de verlenging. 

Bij de eerste gestopte penalty was er nog niks aan de hand, vertelde zijn vrouw. Maar toen Krul de beslissende tweede bal uit zijn doel tikte, ging het mis met vader. Weer sprong hij dolenthousiast op voor een rondedansje door de kamer. Maar Au! Hij scheurde zijn achillespees. Nu moet deze kantoorklerk met een heuse sportblessure het toernooi uitzitten. Op de bank.

De nieuwe aandoening moeten we niet verwarren met het jeugdtrauma, dat je ook aan het voetballen kunt overhouden. Gisteravond liep de Braziliaanse jeugd dat op, door de afdroogpartij waarop de Duitsers hun gastheren trakteerden. Die pijn gaat generaties duren, en wordt misschien wel nooit verwerkt. Binnen een halfuurtje stond het al 5-0, het werd uiteindelijk 7-1 en erger had het nog gemakkelijk kunnen worden. De voetbalkenner in mijn huis raadt het team van Van Gaal aan vanavond maar van Argentinië te verliezen, zodat we ons bescheiden trauma van 1974 kunnen blijven koesteren en er geen tweede vernedering maar dan à la Brazilië aan hoeven toe te voegen. Een heel verstandige analyse, een Van Geniaal waardig. Het is nu in het belang van onze jongens om strategisch te verliezen, en in dat van de Brazilianen om dat ook in de troostfinale te gaan doen. Darmklachten gaan ons alibi zijn.

hup Mannschaft

Den Haag mag dan naast zijn schoenen lopen van trots, omdat Krul van ooit ADO twee strafschoppen heeft gestopt, de nijvere verslaggevers van TV-Gelderland hebben de regionale invalshoek in het oranjenieuws ook gevonden. Zij ontdekten de tante van  Cillissen, die gewoon van bij ons is, het landsdeel "met de mooie streken". Ze had het erg jammer gevonden dat hij op het moment suprême gewisseld geworden was.

Dat de Oranjecamping nu al moet sluiten omdat er na de groepsfase niemand meer komt kamperen, beheerst nu ook al een paar dagen al ons nieuws. De teleurgestelde ondernemer verwijt de luchtvaartmaatschappijen dat ze hun stoelen veel te duur verkopen. Drieduizend euro is voor een gemiddelde kampeerder/oranjefan teveel, als het nou duizend geweest was.... En dan weet je niet eens zeker of je na al dat dure vliegen nog wel een kaartje kunt bemachtigen. De zwarthandelarij binnen de FIFA-organisatie is namelijk net opgerold, dat was het kantoor dat kaartjes voor de spelers moest verkopen maar er zelf rijker van werd; een buit van 66 miljoen. Nu Blatter nog weg zien te krijgen, lijkt me.

Vanavond gaan de Duitsers proberen Brazilië voor ons uit het toernooi te werken. Daarna hebben we het zelf in de hand of we ze in de finale ontmoeten, als reprise van 1974. Onze eerste kampeervakantie samen. Dat minutieuze verslag in het Noors, op dat afgelegen eiland, wat was het spannend al vroegen we alleen naar de uitslag.

zondagsrust

Plaaselijk een bui barstte over ons los op een argeloze middag in Velp. Onwaarschijnlijk grote druppels vielen in een bezadigd tempo op het warme trottoir en verdampten vrijwel meteen. Mazelen van de wereldreus, de vlekken van een bovenmaatse Dalmatiër, je zou nooit geloven dat de druppels zo veel eigen plek konden innemen zonder te versmelten. Ik heb er een muntstuk van twee euro bijgelegd om fotografisch bewijs te hebben van de omvang van de spetters. 

Vanaf nu geloof ik echt dat zich in koude luchtlagen water kan omvormen tot stuitergrote hagelstenen die vluchten noodzakelijk maken. 

De miezerige druppeltjes die vanmiddag op de wandelaars in Sonsbeek vielen kregen niemand weg. De musici bleven vredig spelen, de smulmarkt bleef cider, honing en kersen verkopen, de vrijwilligster die de uitzichttoren moest aanprijzen bleef haar best doen en paste trouw op het hondje dat moest achterblijven en niet echt zeker wist of hij zijn baasjes nog wel zou terugzien. Zondag, een prachtige zondag in het park..

optimisme

Zij geloven er helemaal in.  Elf Hollandse voetballers gaan Nederland straks naar de halve finale brengen. Scootmobieloverleg op de Arnhemse markt, over de beste opstelling. Daarna pezen ze er vandoor, gemotoriseerd ben je toch een stuk sneller. Wel vraag ik me af wie geholpen heeft bij het optuigen van het karretje. De thuiszorg? Een mantelzorger? Het buurthuis? Ook de werkenden worden steeds zenuwachtiger, merk ik. Treinreizigers hebben uitzicht op dit kantoorpand, dat diensten aanbiedt om de werelbeker op te poetsen, als onze jongens hem hebben bemachtigd. 

En de jonge ourder krijgen de complimenten van hun vrienden, omdat ze erin geslaagd zijn hun derde kind zo tijdig ter wereld te brengen, dat hij nog net op tijd getuige kan zijn van Oranjes wereldkampioenschap. Of niet, dus...

/

afkap veel gezonder

Aan je eigen succes ten onder gaan is ook weer niet de bedoeling. De 55-plussers in ons land blijken zo vaak bloed in hun ontlasting te hebben, dat ze moeten worden doorverwezen naar het ziekenhuis. Die kunnen de toeloop niet aan. Wat doe je dan? Je roept minder mensen op om mee te doen aan het bevolkingsonderzoek, en verklaart dat een béétje bloed toch eigenlijk niet zo erg is als je de senioren eerst nog had wijsgemaakt. Probleem opgelost.

te grote toeloop naar de ziekenhuizen

Het grote bezwaar tegen het met veel bombarie in januari gelanceerde onderzoek was juist, dat onnodig veel mensen onnodig vaak bang zouden worden gemaakt. Die kregen een uitnodiging zelf hun poep te bemonsteren en het daartoe verstrekte buisje op te sturen voor laboratoriumonderzoek naar het Rijksinstituut voor Milieuhygiëne. Veel te veel mensen deden mee. 

Er zijn 875.000 pakketjes verstuurd, zeventig procent daarvan kwam terug. Dat was al veel. Aangenomen was dat er 28.000 gevallen nader onderzocht zouden moeten worden, het werden er 64.000. De wachttijd kon oplopen tot drie maanden, terwijl maximaal drie weken de bedoeling was geweest.

Dus gaat de norm omhoog. Drie keer zoveel animo? Dan de drempel drie keer zo hoog maken. Was er bij een percentage van 88 nanogram aangetroffen bloed al reden om alarm te slaan, voortaan ben je onder de 275 nanogram eigenlijk toch helemaal in orde. De "afkap" kon omhoog. Op dezelfde manier is de geluidhinder die je van Schiphol kon hebben, weggetoverd. Zo hoorde je veel meer vliegtuigen eigenlijk dus toch niet, al dacht je van wel. Mij schiet ook in de herinnering dat de Japanners net zo slim zijn als wij. Zij stelden de radioactiviteit in Fukusjima gewoon fors bij, toen het daar onleefbaar bleek. Fijn dat er wetenschappelijk verantwoorde excuses bij bedacht kunnen worden, al is het pas achteraf.

snoeibeurt

Van de processierupsen geen last meer gehad, na de bespuiting in het holst van de nacht waarover Tiktijd in het voorjaar heeft bericht.  Maar nu zijn juist de ingespoten takken, de onderste, resoluut afgezaagd. Dit keer was het niet de gemeente, maar de openbaar vervoerder ("Breng"" geheten) die de bomen onderhanden nam. Om de draden van de trolleybus vrij te houden. De natuur groeit dit jaar extra uitbundig, ook in eigen tuin moeten we goed ons best doen om die in toom te houden. 

In de middenberm heeft de boom op de hoek het niet overleefd. Zou het salami-tactiek zijn? Verderop staan al geen bomen meer.

zuigelingenzorg

Het carbidschieten mag dan zojuist tot Nederlands erfgoed benoemd zijn, zelf heb ik meer waardering voor de plek die de kraamzorg van zestig jaar geleden heeft gekregen in onze canon.  Een kruisgebouwtje in het Openluchtmuseum brengt dat prima in beeld met twee stevige matrones, die niet van wijken weten. Zo ging het toen met de oma's en opa's van nu.

De politiek heeft net op tijd het nut van de wijkzuster herontdekt. Gelukkig maar, want wat moest er anders terechtkomen van onze doe-het-nu-voortaan-maar-lekker-zelf thuiszorg. Vroeger had je tenminste nog verpleegkundigen met leren jas en solex, die naar je omkeken. Met collega's die de zuigelingen bewaakten. Al moesten ze ook in die krappe tijd van vlak na de oorlog aan crowdfunding doen. Die was heus al wel uitgevonden.