Geld weg gegooid, heette de bijdrage van gisteren. Vandaag horen we dat het werkelijk bijna zover is dat alles de fjord in kan. Al op tweehonderd plekken in Nederland heb je er niks meer aan, aan baar geld, als je wat wilt kopen. Het Vlaams Broodhuis in Rotterdam bijvoorbeeld, en Marqt, in meer plaatsen, accepteren baarbetalers niet. Pinnen zal je, of anders hongerlijden. Al kan je voorlopig misschien nog terecht bij een concurrent die nog wel vuile handen wil maken.
Het woord baarbetalers ziet u natuurlijk als een Anglicisme. Dat klopt, maar ook die strijd gaan we verliezen. Misschien moeten we meteen maar van cash buyers spreken, toch een uitstervend ras. Maar dat is gek, mensen, we gaan met ons allen helemaal het verkeerde pad op. Ik bedoel: in de Gouden Eeuw hielden we inboorlingen voor de gek met kraaltjes en schelpen die wij via een vernuftig systeem met het doorverkopen van thee en foelie konden omzetten in bergen goud. Nu foppen we onszelf met bits en bytes. En daar doen we alles voor. Maar je kan er helemaal geen hapje van nemen, niet in bijten, en zeker niet in zwemmen. Plastic geld is onzichtbaar, ongrijpbaar, een kwestie van vertrouwen in de magneetstrip. In zoiets hachelijks zijn we gaan geloven. Onze hele economie, onze hele samenleving, is er afhankelijk van gemaakt.
De stichting die vindt dat winkeliers gestimuleerd moeten worden een pinautomaat in huis te halen (bevorderen efficiënt betalen, wie zou daar achter zitten?) heeft vastgesteld dat nog maar vijf procent van de winkels niet meedoet. Ja, de markt zonder deftige kuu, dat is nog zo'n plek voor cash, en de rommelmarkt ook natuurlijk. De toiletjuffrouw en de kelner moeten er maar aan wennen, dat het baar geld verdwijnt. En u natuurlijk, dat uw geld verdwijnt. Oeps, gestolen die pinpas. Oeps, storing in de winkel. Ik heb het al meegemaakt: zelfs cash willen ze dan niet aannemen, want dan werkt ook de kassa niet. En het was nog wel gepast. Wij zijn gestoord, als je het mij vraagt..
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten