hergebruik

We reden doot Velp, en wat denk je? Daar herkenden we toch nog een van de fietsen die zo roze waren ten tijde van de Giro. Dumoulin geeft inmiddels een gebroken spaakben overgehouden aan de Tour, maar wil toch mog naar de Olumpische Spelen in Rio. Ondertussen hebben ze in Velp ook niet stilgezeten. Blauw is die roze fiets nu, alweer levensverlenging voor een minstens derdehands transportmiddel. Zo komen we vooruit in de wereld.

rabarber, rabarber

 

Of er bommen gevonden zijn weten we nog steeds niet, maar het wegje verderop is weer dichtgegooid. Nog niet vrjgegeven, maar de volkstuiniers moeten toch bij hun kweeksels kunnen komen. En na een dagje schoffelen ook weer naar huis kunnen. Zo kwam het dat we even na tienen bij het avondloopje met de hond een familievoorraad verse en onbespoten rabarber.in onze handen gestopt kregen. 

Daardoor vernamen we ook dat Halloween de kwekers beroofd heeft van al hun prachtig gelukte bijna oogstrijpe pompoenen. De oranje, vanzelfsprekend. Alleen die ene groene was achtergebleven.. Koperleidingen en kranen waren ook al eens verdonkeremaand. De Turkse kweker van druivenbladeren raakte zijn dolmades-pers kwijt. Echte kenners, vermoeden wij.

gezelligst

Morgen twee verjaardagen, even de stad in geweest. De weg voert langs snoepwinkel Jamin. "De gezelligste winkel van Arnhem", mogen we sinds kort geloven. Er staan dan ook drie jonge burkadraagsters voor. Een ijsje kopen, op deze eerste tropische dag van het jaar. de tweede dag van de honderdste vierdaagse. Ruim duizend uitvallers gisteren, toen was het ook al heet. Vandaag nog eens tweeduizend. Gezellig!
,

feestmaal

Vorig jaar nog was het een hond, nu meer een hond in de pot. Onze 41-ste trouwdag hebben we niet kunnen vieren met een pizza,want op maandag zijn de pizzabakkers dicht. Toen is het toch maar een thuismaaltijd geworden, met een gekookt eitje, nog wat overgebleven snijbonen, een aardappeltje en het overschot aan kruidenboter van de barbecue van vorig week. En dan geeft de hond me nog af ntoe een por, omdat hij van dit toch bepaald karige maal graag ook nog zou willen mee-eten.

Dat we verder niets te kort komen, toont een wat oudere foto van toen de Italiaanse ijsboer.in Dieren wél open was.

in- en aanpakken

Où sont les neiges d'antan? Een jaartje hebben de kleinkinderen kunnen genieten van hun gerenoveerde tuintje. Nu wordt de woning verkoopklaar gemaakt, en gaan zij verhuizen naar een bovenwoning in Lombok, een knus wijkje dicht bij school. Met een ruim terras, gelukkig wel.

Huis zo leeg mogelijk maken, en ondertussen een tornado laten ondergaan van kleine reparaties en klusjes her en der, binnen en buiten. Likjes verf, die nog of weer dienden te worden aangebracht, een kapot ruitje vervangen, de halfafgesleten pseudo-glas-in-loodbeschildering op de bovenlichten weggehaald, drempels juist aangebracht. De finishing touch voor het tuinterras, de tuin en de heg bijgewerkt, de boekenkast leeggeruimd en naar de opslag afgevoerd, dingen naar de stort of de kringloop, dozen ingepakt, kasten gesopt en ramen gezeemd, het is een wonder hoeveel werk er verzet kan worden terwijl er ook nog vijf nee zes kinderen tussen de bedrijven door aan het spelen zijn en je baan gewoon doorgaat.  We kunnen gerust spreken van een welbesteed half weekje.

Ik wou maar zeggen: denk bij dat alles ook nog aan alle emoties die door beide ouders en hun kinderen heengaan dezer dagen.  Tegen de achtergrond van de actualiteit uit Engeland, Nice en Turkije dan ook nog. Wakker liggen of uitgeteld zijn? Van klussen krijg je energie, al maakt het moe. En dan kan je toch nog de welverdiende slaap vatten.

opbouwend

Om de hoek zijn ze er zo eentje aan het ingraven: een ondergrondse huisvuilcontainer. Daar krijgen we straks een pasje voor.
Ik zei toch al, dat het hier in de buurt een drukte van belang is? Want op de andere hoek, waar explosieven gezocht werden, is nu in een heel diep gat een putopbouw geplaatst. Als je het mij vraagt bestemd voor de extra waterberging die de steeds overvloediger regenval noodzakelijk maakt. Never a dull moment, voor de jongens in de bouw.

gasten in twee soorten

Opa zaterdag naar de dierentuin, oma met de twee oudste kleinkinderen zondag naar het zwembad. De een heeft nu twee diploma's, de ander is in opleiding - die ochtend zelfs nog. Hij vindt het water in Groot Klimmendaal vervelend warm. Dat is in een openluchtbad heel anders, maar hij had de pech dat zijn zus daar nu wel eens in het diepste bad wilde, en hij de keus had uit een pierebadje en een diepte tot zeventig centimeter. Pas toen ze tikkertje kwam spelen vond ook hij het zwemmen leuk. IJsje toe. Ze kozen allebei een hoorntje, maar hij hoefde er geen softijs in. Leeg nam hij het mee naar zijn opa, die nog schepijs uit zijn vriesvak kon leveren. Gezellige gasten, barbekjoetje toe. Omlijst met hun allereerste dartscompetitie, ook dat nog.

 






Tegen minder gewenste bad-gasten heeft Klarenbeek, een oase van ouderwetse gezelligheid, drastische maatregelen genomen, Grimmig prikkeldraad bij de achteringang. Maar dat zie je alleen als je de hond uitlaat.

stille genieter

Dit weekeinde hebben we weer eens drie kinderen over de vloer gehad. Dat is leuk. omdat we het oude speelgoed nog bewaard hebben. Maar box en kinderstoel zijn niet meer nodig. Die van twee zegt volgens het kinderdagverblijf geen "NEE!!!" zoals bij zijn leeftijd zou horen,, maar "Ik ben twee, dus ik doe MEE".

Daar heb ik een fotootje van gemaakt. Met zijn zus en broer speelt hij met de houten spoorbaan. En als die twee hun hielen hebben gelicht - mee met opa naar de Zoo - neemt hij plaats achter de computer. Dàt wil hij nou eindelijk zelf ook wel eens. Een spelletje doen.

drukte in de buurt

Nee, de trap is nog steeds niet gemaakt. Wel zijn de overhangende braamranken alweer teruggesnoeid. 
 


En nee, in het nieuwe bushokje hangt nog steeds geen nadere informatie. 




Wel lijkt het erop of het paadje lans de volkstuinen geasfalteerd gaat worden. 

 





Of liggen nog bommen?!!

Maar de rest van de heg is nu in elk geval ook geschoren.Het was druk in ons buurtje!

soep met brokken

Onze Britse dochter was weer een weekje hier, voor het onderhouden van contacten met het moederland. De Brexit was trending topic, in deze dagen. Haar lievelingsland heeft de vriendschap opgezegd, hoe nu verder? 

In haar straat reed ondertussen een auto van de BBC voor, om de opinie van haar Londense vriend te vernemen. Hij verbleef met zijn ouders in haar woning, voor een korte trip in de omgeving van Glastonbury. Maar zelfs daar weten ze je te vinden, als ze je nodig hebben voor puntige meningen. 

Hier hebben we er zo langzamerhand ook een ontwikkeld: de soep eerst maar eens even laten afkoelen. Alle exit-leiders hebben het hazenpad gekozen, en laten ons met de brokken zitten. Nog maar eens goed knopen tellen, Britten. En dan zonder al te veel kapsones vragen of jullie gewoon weer mee mogen doen.

 

 

witte zwanen, zwarte zwanen,
wie gaat er mee 
naar Engeland varen?
Maar Engeland is gesloten,
en de sleutel is gebroken,
is er dan nog een 
(Frans) Timmerman,
die deze sleutel maken kan?
 



Voorlopig is de werkelijkheid dat de douanier onze dochter bij terugkeer ondervraagt. Wat komt ze eigenlijk doén in Brittanje? 
Verbolgen voegt ze hem toe dat ze al acht jaar in zijn land woont en werkt, belasting betaalt en ondertussen ook nog bezig is Europese afnemers te vinden voor Britse schoenen.
Kan hij het daar mee doen? 

Beteuterd verontschuldigt de ongastvrije beambte zich: hij heeft de regels ook niet zelf bedacht. 

Vandaag is ondertussen daarginds ook nog het rapport over Irak uitgekomen. Die oorlog is de UK ingerommeld met misinformatie, blijkt daaruit nog maar eens. Pas daar toch voor op, mensen! Laat het niet wéér gebeuren!

lange zit

Ik wou het maar eens even laten zien: dit stoeltje. Kleinzoon van nu twee jaar sjouwt er tevreden mee rond. Precies zijn maat. En velen zijn hem voorgegaan. Zijn broer en zus, zijn moeder en zijn tante, ja zelfs zijn oma en haar broer. Wij spreken dan ook van een stoeltje dat de AOW-leeftijd reeds lang bereikt heeft. In de begintijd was het een setje, er hoorde ook een tafeltje bij. Ongeverfd was het. En het reisde van Den Haag naar Helmond en via Spaarndam naar Arnhem. Het stoeltje kwam altijd van pas, ook al omdat het Curverplastic nog moest worden uitgevonden en volwassenen er hun gebrek aan lengte ook zo handig mee konden overbruggen. Ik hou nog steeds van het stoeltje. Zo stevig worden ze niet meer gemaakt. Dus van mij mag het doorwerken, lang na zijn pensioen.

kogel door de kerk

Nog niet gemeld, maar nu toch even doen: de gemeenteraad van Haarlemmerliede en Spaarnwoude heeft een week geleden besloten tot fusie. Van de drie overgebleven kandidaten - Amsterdam, Velsen en Haarlemmermeer - is die laatste gekozen. Weer met een uitslag van 10-1, net als toen ik er zelf geen heil in zag het Ruigoordgebied prijs te geven. Nu is de gemeente vrijwillig toegetreden tot de Amsterdamse invloedssfeer. De aardsvijand die altijd  ook al aasde op Schiphol Airport, nu nog van Haarlemmermeer. Als de Londense City neerstrijkt in Amsterdam - alleen onze strenge bonusbeperkende regels voor bankiers staan daaraan in de weg - dreigt alsnog usurpatie? We wachten het af.

groepsfeest

Op zaterdag hebben we de tweede verjaardag van onze jongste kleinzoon gevierd. Een moderne verjaardag, zeer beslist. De kinderen boven bezig met zichzelf verfraaien met tattoes. De ouders beneden in de huikamer, aan het spelen met hun smartfoons. 

Op ééntje na, en ik bedoel niet eens mezelf. Sinds gisteren brandt zo'n ding ook in mijn eigen zak. Alleen nog even leren hoe je er mee moet omgaan. Kan ik ook weer meedoen aan het groepsgesprek/chat/app!

nog fijnere ramadan

Nog maar eens goed oefenen in spellen en ondersteboven schrijven, jongens. Over de leuzen op de spoorbrug over de Hommelseweg had ik hier al eens bericht. maar dat was in 2012. "Fijne Ramdan", werd ons sedertdien gewenst. 

Niet zo lang geleden kwam de anti-graffitiploeg van de gemeente langs en schilderde de brug crèmekleurig over. Net op tjd! De geboden kans op herstel werd onmiddellijk gegrepen. 

Het is er alleen niet beter op geworden.