Wat u zich van een draadmuseum moet voorstellen? Ik kan het u vertellen, want deze keer offerde het baasje zich op. Hij zag van bezichtiging af om met de hond de berg met de burcht te bestijgen waar wandelgelegenheid zou moeten zijn. Alleen moest hij ook de berg weer af, want hij was met de auto gegaan en daarvoor was geen parkeerplek. Tot zover de andere attractie van Altena.
Zelf leerde ik ondertussen dat Altena het centrum is van de ijzerverwerkende industrie in het Sauerland, die al sinds de middeleeuwen draden trekt in dikten naar wens, waar je dan vervolgens weer van alles van kan maken. Maliënkoldes en schermmaskers, modieuze stoeltjes die op je billen voelbare vierkantjes achterlaten, theezeefjes en slagroomklutsers, bewapeningsstaven voor beton, staaldraad voor de kabelbaantjes. Of paperclips. En vergeet dan ook niet al die toepassingen van koperdaad. Want daarzonder geen licht en geen automatisering. Laat staan vooruitgang.
Kortom reuze leerzaam voor vrouw, man en hond, maar die twee geloofden me ook zó wel zonder met eigen ogen te hoeven kijken. Zo konden we na de koffie toch weer op huis aan, na een minivakantie die onze viervoeter weer gedurende drie nachten naast ons hotelbed mocht doorbrengen.
Ook nu weer werd hij geweerd uit de restaurants, maar de Turk van de snackbar had een buitenterras en dat mag wel. Voor ons maakte de man "iets lekkers", niet te scherp en met veel rauwkost, een beetje gemarineerde kip, en frisse tatziki. Reuze gastvrij en prima ingeburgerd, leek ons. De voorspelde drommen asielzoekers uit Syië en omstreken zijn we niet tegengekomen.Ook niet in eigen land. Daar bleken we het voortaan zonder Joost Zwagerman te moeten stellen. Rottenberg bracht de PvdA nog een paar fatale klappen toe, snappen we. Een mens kan ook niet éven van huis.
