koopziek

"Koop een huis, koop een auto", jut Rutte ons op. "Geld moet rollen," is Samsoms medicijn tegen de crisis. Die zij helpen oplossen door nu ook onze afgekeurde jongeren goed te keuren zodat die hun Wajong-uitkering kwijtraken.

Voor onze oudjes zullen ze de Spartaanse uitweg nog gaan heruitvinden. Voor wie het even  niet meer paraat heeft: de oude oude Grieken die de pech hadden daar overbodig te zijn geworden en teveel thuiszorg nodig te hebben, werden van de rots gekieperd want de Spartanen moesten kunnen doorgaan met vechten. Geen rustige oude dag, geen onderhoud meer nodig. Zo houd je de economie gezond.

Van de week konden mijn echtgenoot elkaar tevreden aankijken: wij hadden aan de oproep van de boven ons gestelden gehoor gegeven en eindelijk weer eens geld over de balk gesmeten. De meubelbranche gered, om preciezer te zijn. Ja, ha, ha, geld over de bank, letterlijk. Nou kon het ook eigenlijk niet langer. De bank had een leven achter de rug van pronken in Goes en afgedragen worden in Amsterdam, met tussentijdse verhuizing bovenop een Renault 4-tje, en roemloze opslag, met een revival toen ons oude huis verkocht moest worden en ons eigen bankstel al helemáál geen enkele verkoopbevorderende waarde meer had. Waarna het ook nog de verhuizing naar Arnhem had overleefd. Een Ikea-lap bedekt nu de gevallen gaten.

We besloten het land te gaan redden door een van de vele noodlijdende meubelboulevards te bezoeken. Dat was een hele ervaring. Het was een doordeweekse dag, dus we hadden geen concurrentie. Overal bleken ongeveer dezelfde goedkoop ogende bankstellen voor ons in de verkoop te staan. Voor verschllende prijzen, en zeker voor variërende kortingen. De hartelijkheid waarmee we ontvangen werden was juist weer overal even groot. Nog op de drempel kregen we al nieuwe prijsverlagingen te horen, één keer bij het verlaten van de designwinkel zelfs nog een wanhopige smeekbede om dan toch in ieder geval nog even een reisje naar Capri te willen winnen.

De winkel die ons uiteindelijk kon helpen, was blij met onze klandizie en werkte de opdracht met een team van twee dames tegelijk af. Wat leidde tot een gedegen besluitvorming die kon worden afgerond met een stof- en kleurkeuze, die hun beider instemming kon hebben. Voor de calculatie van de prijs gingen zij ook al niet over één nacht ijs voordat ze het eens werden. Voor de berekende aanbetaling bleken ze niet de euro in kas te hebben, die ze eigenlijk zouden moeten terugbetalen volgens de spelregels van hun eigenaar. Om te voorkomen dat ze die nog even in hun eigen portemonnee gingen zoeken, hebben we ons uit de voeten gemaakt. "Koop er maar een ijsje voor, maar wel delen, hoor," schertsten we. Buiten feliciteerden we elkaar. Nederland gered, de eerste vijfhonderd euro in de economie gepompt. "Ajetó", om maar eens met Buurman en Buurman te spreken.
  
.