leegte

De monumentale populier op de hoek van het vossenpaadje en de Cattepoelseweg heeft nog een paar weken staan zieltogen, maar is nu dan toch compleet 'geruimd'. We hebben een vriend verloren. 

Bijschrift toevoegen

 

r

nooit geweten

Vandaag is dan toch echt de allerlaatste hand gelegd aan de nieuwe badkamer. We misten nog een afsluitring in de wasbak. Tegenwoordig moet je dan een complete unit vervangen. Maar nu kunnen we dan ook een handwasje in onze gootsteen doen, als we dat zouden willen. Hé hé, eindelijk weer onder ons. 

Een eerste excursie hebben we inmiddels zelfs alweer achter de rug. Kon ik ook kennismaken met het vestingstadje Heusden.

Dat is opgenomen in het Pelgrimspad, een van de wandelroutes langs mooie plekjes die de sportievere medemens moeten verleiden kopjes koffie in de provincie te komen drinken. 

Rien wandelt sinds kort met nicht en neven mee, en omdat die tak van de familie niet zo van het nazitten is doet hij het grondiger nabeschouwen maar met mij.

Wij ontdekten een winkel vol uiterst kunstzinnige schoenen, een sigarenwinkel die nu in onroerend hoedhandelt, en een heel bijzonder kaasadresje, dat zichzelf dan ook De Verwennerij had genoemd. En we bewonderden de kolossale curlingstenen op de markt. Prachtig glimmend gepolijst, maar niet in beweging te krijgen, zefs niet met fanatiek bezemen.

Gelukkig stond het Toeristisch Informatiebureau vlak naast de gedenkplaat die ons verzocht er niet op te gaan staan, maar verder weinig vermeldde. Binnen vernamen we dat op de dag voor de bevrijding vele tientallen Heusdenaren waren omgekomen toen ze voor mortierbeschietingen een schuilplek hadden gezocht in het toenmalige stadhuis. De Duitsers lieten het ontploffen om het niet in handen te laten vallen van de bevrijders. De mevrouw achter de balie moest het vaker uitleggen: 'Ik krijg er nog elke keer kippenvel van.". En de mevrouw van De Verwennerij benadrukte dat de jaarlijkse herdenking, ook nu de oorlog al zeventig jaar acter ons ligt, in Heusden nog steeds een gebeurtenis van grote betekenis is.

uitgevlogen

Vanmorgen vroeg waren ze er nog. Maar al sinds het ontbijt worstelt de mezen-pleegvader met een heus lege-nestsyndroom.  Ze zijn uitgevlogen, zijn jonkies, het is nu akelig stil op zijn platje. In Vroege Vogels was dit fenomeen ook al gemeld. Die vader en moeder Mees hadden hun kroost nog een lekker hapje voor onderweg meegegeven, meldde de fenolijn.

tongen

Dat moet toch ons oude huis in Ruigoord zijn, waarover Tosca Niterink schrijft in de NRC. Ze heeft haar intrek in het pand genomen ter voorbereiding van het Pinkster-poëzieweekeinde dat vandaag begint. 

In wat zij beschrijft als een jaren 70-rijtjeswoning herkennen we het huis dat we met gemeentegoedvinden hadden gekraakt. Want haar buurman, dichter/schrijver en "psychonaut" Hans Plomp,was in 1977 ook al de onze. Wij hebben bijna vijf jaar naast hem gewoond, in het toen nog heerlijk verwilderde  dorpje dat uit slopershanden gered was. 

En wat is de wereld toch klein. De weduwe van dichter Johnny de Selfkicker vergadert ook mee met Nita en Hans,lees ik. Haar man was beroemd in Beekbergen - waar ik sinds mijn vierde iets mee heb - en later Arnhem, waarin ik nu alweer vijf jaar woon. Ach, en Tosca: die is alweer zelf onvergetelijk als de Thea van onder andere het Tenenkaasimperium en andere glansrollen met Theo. Fijn voor mijn kinderen, want het legendarische huwelijk tussen Herman Brood en Nina Hagen kam jammer genoeg veel te vroeg in hun leven om zich er ook maar iets van te kunnen herinneren..

schoon schip

Het gaat goed met onze stammoeder, al zijn de raadselen rondom de spoedopname van maandag in de loop der dagen alleen maar groter geworden. Zo werd vandaag geverifieerd of er iets van klopte, dat ze een paar uur opgenomen was geweest vooronderzoek?

Ja, zo'n bejaarde kan wel zoveel vertellen aan haar verzorgsters. Die komen elke dag even kijken hoe het gaat, en of de medicijnen op tijd worden ingenomen. Ook zij hadden  het beven al een paar keer meegemaakt. En dan maar paracetamol verstrekt, dat helpt altijd. Dankzij de moderne communicatiemiddelen  waren ze in staat geweest de symptomen vast te leggen op een filmpje. Dat, hoorden we, is al op 6 mei ter informatie opgestuurd naar oma's huisarts. 

Nooit meer wat van gehoord. Ook niet van het gegeven, dat hij twee weken later zelf met oma naar het ziekenhuis was gereden. Maar goed, het was dus waar, wat oma vertelde.

Aan de onderlinge uitwisseling schort nog wel het een en ander, constateerde mijn echtgenoot. Hij vreest dat de clanleden die het de dokter nooit hebben vergeven dat hij opa niet rustig thuis maar in het ziekenhuis liet overlijden  - "ik wil eigenlijk toch nog iets proberen" -  door deze nieuwe feiten niet positiever gestemd zullen raken. Hoewel oma heel tevreden over hem is, en wij blij mogen zijn over zijn bejegening bij haar soms weinig concrete maar wel vaak aan hem voorgelegde klachten. Ook dan biedt paracetamol vaak troost en verlicting.

Zelf hadden we afgelopen zondag met haar nog een zonnig ritje langs de bloesem gemaakt, en haar monter meegemaakt. Door gelukkige omstandigheden was onze auto net nog even door de wasstraat geweest en daardoor zeldzaam stralend schoon. Voor het eerst in zeven jaar, geloven we.

betrapt

Het is zeven uur 's avonds. De dokter van onze stamoudste aan de lijn. Om te melden dat ze door hem zojuist in het ziekenhuis is afgeleverd voor onderzoek vanwege hevig beven. Een klacht waar ze al langer af en toe last van heeft, maar hij had haar er nog nooit mee gezien.

De meest dichtbij wonende zoon wordt in zulke gevallen het eerst gebeld, maar die nam niet op. Logisch, dachten wij, hij viert natuurlijk de verjaardag van zijn vrouw met een etentje buiten de deur. Onze overkomst was niet nodig, vond de huisarts, al had de afdeling spoedeisende hulp zich over zijn patiënt ontfermd. Dus wij konden op weg naar het laatste concert van onze abonnementsreeks.

Tussendoor hebben we nog wel met het ziekenhuis gebeld, dat na het bloedonderzoek dat niks opleverde ook nog een CT-scan wilde afnemen. Toen ook dat geen bijzonderheden had opgeleverd kon ze weer naar huis. Ze zouden een taxi voor haar bellen. Want om daarvoor nou helemaal uit Arnhem over te komen was nou ook zo wat. Om half elf zorgde haar schoonzus ervoor dat de bijna 92-jarige haar serviceflat (geen nachtwaker meer) weer in kon.

Een half uurtje later zagen we onze eigen jarige schoonzus met haar man in het publiek zitten van "Pauw". Handig liet de camera hen zien naast Sophie Hilbrand maar ook alle andere sprekers. Terwijl ze echt niet gingen verzitten om maar zo vee; mogelijk in beeld te komen. Drie wethouders in hun familie, maar zij geen Hekkings.

tegen - natuurlijk

Een wit-gemeleerde poes kriebelt langs mijn kuiten en nestelt zich vervolgens behaaglijk op ons rode bankje in de erker. Je kan er zo heerlijk naar buiten kijken, en voorlopig kan hij toch niet naar buiten.

Dat komt doordat de verdediger van onze huisvrede nog even zit te ontbijten en zolang de poes binnen zit kan die zich niet te goed doen aan de smakelijke hapjes die in ons vogelhuisje zitten te piepen in de hoop op aanvoer van rupsjes en vliegjes.

Zodra mijn man wakker is houdt hij de wacht met een waterspuit. Maar nu moet hij even naar Zeeland.

in de kubus

De kubuswoningen van Piet Blom waren voor onze kinderen een begrip. Drie stonden er in de stad van oma en opa, toen net gebouwd, ze noemden ze 'de gekke huizen'. Gisteren liepen we in Rotterdam, waar de jongens de modelbaan van Miniworld bekeken en de meiden de Markthal. Daar ontdekte mijn kleindochter het vreemde type huis, dat zij ook al kende. Van een plaatje, heel blij was ze dat ze ze nu eens in het echt zag.

Na de hereniging bij een visrestaurantje in de hal 

liepen we met ons allen naar de architectonische curiositeit toe,  en wie wilde kon in een van de kubussen terecht. Helmond had de primeur en kreeg er later nog een theater bij, in Rotterdam staan de paalwoningen er al sinds 1984, maar nog steeds trekken ze bekijks.

Tot verbazing van de kinderen hoef je er niet scheef in te staan, al paste er wel maar een bed in dachten ze.. Voor mijn kleinzoon staat het sindsdien vast: hij gaat in Rotterdam wonen, in zo'n huis. Voor hem de extra pret van de dagelijkse treinreis naar school.

 

vliegwerk

Voor het vorige bericht waren we niet echt in Lochem, hoor. Er is recent wel vandalistisch opgetreden, dat wel. In Arnhem. Kaalsllag kan je het wel noemen, zaterdag in de tuin van onze dochter. Bruidssluier en klimop, de te euthanaseren blauwe regen, allerlei ander onbestemd groengoed en de halfvergane schutting zijn omgehaald en afgevoerd.

Een moederdag-projekt met vereende troepen. Oma was ongeschikt voor sloopwerk en uitgeloofde appelflap, maar mocht wel cupcakes helpen bakken.






 




Haar eigen moederdag  hebben we besteed aan het observeren van een koolmezenpaar dat bezit had genomen van ons nestkastje. Onvermoeibaar waren de vogelouders bezig hun kindertjes te verwennen. Op de foto lieten zij zich jammer genoeg niet vastleggen. 

dank u

 Dus.  

Dat is nou wat je noemt een logische conclusie.                  

Dat wil zeggen, Lochem, de kerk dan, meer in het bijzonder de glas-in-loodramen daarvan, heeft / hebben het vorig jaar zwaar te verduren gehad.  Door Voetbal en Vandalisme was de schade 3400 euro groot, lezen we op de op Lutheriaanse wijze aangehangen vermaning.. 

Dank U!   

Dus.  Maar niet meer zo erg voetballen op het kerkplein in Lochem.                                                                                                                                                                                                                                                   

       

                                                                                                                                                                          

zeventig jaar later

Vandaag hebben we besteed aan het halen van plantjes in Driel, samen met onze buurvrouw die er geboren en getogen is en er dus alle adresjes kent. Ook dat van haar ouders en hond Roos, bij wie we koffie kregen. 

Op de terugweg heeft ze ook voor zichzelf een verrassing: de dijk staal vol auto's, van  publiek dat wel weet dat er een vliegshow boven de Rijn gegeven zou worden. Bevrijdingsdag 2015, zeventig jaar na de oorlog. Een mooie reden daar ook zelf maar even bij stil te gaan staan.

 

achter de vlaggen van de bevrijders de spoorbrug bij Arnhem

uitzending gemist

Gelukkig doet internet het dus weer. Kan ik tenminste een blogje maken over een pincode die ik niet heb. Kan ook lastig zijn. Want vanavond had ik naar de laatste keer Schelvis' "Trein naar Sobibor" willen kijken. Maar dat ging mooi niet door. 

In de onmetelijke wijsheid van onze digi-tvleverancier was die uitzending achter het kinderslot beveiligd tegen onrijpe meekijkertjes. Nog nooit nodig gehad, de code om het slot alsnog te kunnen ontgrendelen. Want wij willen nooit porno kijken. En ook zijn we maar al te blij dat we tegen de talkshow van Pownews worden afgeschermd. Alleen, wel jammer dat we nu niet konden luisteren naar de muziek die de vriend van onze neef voor Schelvis' indrukwekkende oorlosgetuigenis had verzorgd. 

.

 Mei: een maand vol lentepret.....



... maar ook van zwarte geschiedenis. Maar zelfs bij de zwartste zwanen dan toch ook weer zwarte schapen, die daardoor dus witte raven lijken te zijn ....

 

inloopdouche

Aan onze nieuwe inloopdouche is twee weken gewerkt, al zag je hem niet op de kiekjes van gisteren. Is ook niet veel meer dan een glazen wandje. Sommige fabrikanten beloven je zo'n ding in één dag te kunnen plaatsen. Onze kleinzoon had een nog sneller concept. Het logeerbedje van zijn broer, twee tellen waren genoeg.

saai - alhoewel?

Daar zitten we dan, zonder internet. Nou ja, gelukkig nog  een I-pad in huis. Die is niet beveiligd, dus wordt niet van het net gekieperd. Maar ja, daar staan mijn foto's weer niet op. Omdat we nog steeds aan huis gebonden zijn voorlopig dus maar saaie platte teksten.

Maar nu blijkt de goede buurvrouw toch weer nuttiger dan de verre vriend. Met haar adviezen brengt de rigoureuze verwijdering van de beveiliging me terug op het net.  Nu de foto-achterstand nog inlopen. 

 

oto;r