Hebben we de kortste nacht ook weer gehad. Kunnen we tenminste alvast gaan toeleven naar de Kerst. Slaan we de zomer gewoon over. Als je er op let zie je het, de mensen ruimen hun spullen ook niet eens meer op.
De hulstkransen hangen bruin geworden nog aan voordeuren, een eindje verderop in de straat staat het rendier met arreslee op het café lijdzaam te wachten tot de lichtjes weer aan mogen. Voor gevels en hoge bomen zijn, heel verstandig, geen engere capriolen meer nodig dan het steken van stekkers in contactdozen. Daar ben ik reuze voor, sinds de aardige bankdirecteur uit onze vorige woonplaats bij het optuigen van zijn pand een noodlottige smak heeft gemaakt. Dat was al een groot verlies, nu raakt het dorp ook het filiaal kwijt.
In onze buurt woont de man die in "Man Bijt Hond" geportretteerd was vanwege zijn uitbundige Sinterklaas-interieur. Alleen hij geeft de moed niet op. Daags na pakjesavond heeft hij blijmoedig ingepakt en opgeruimd, en aansluitend uitgepakt en ingeruimd, om de Kerstman te kunnen verwelkomen. En keurig en tijdig heeft hij ook dat allemaal weer netjes afgevoerd na ommekomst van het jaar. Pasen is voorbij, dus hij kijkt alweer een tijdje uit naar Sint en Piet.
Zelf ben ik met mijn collega's ook wel eens het slachtoffer geweest van "Man Bijt Hond", toen een geheel vrouwelijk college bij ons de macht had gegrepen. De Telegraaf had het op de foto gezet, de kroonluchter stond er prominent op. Ook MBH zag er wat in en had oog voor details. Het zocht de vrouwelijke inbreng in de komst van twee vazen voor de deur van de wethouder welzijn. Bleek geen graai uit de gemeentekas, maar een cadeautje van haar dochter. Toen zijn ze de gemeentesecretaris maar gaan interviewen hoe dat was met zoveel vrouwen. Bleek-ie Huisman te heten.
De vrouwen schaften wreed maar daadkrachtig de levende kerstboom in de hal van het raadhuis af. Minder brandgevaar, minder centen, minder naalden. De lichtjes hoefden niet te worden afgedankt, er kwam een plastic exemplaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten