Meestal krijg je dat als reiziger omdat er treinen zijn uitgevallen, maar nu was het feest. En daar was ik al zo bijtijds bij, omdat ik mijn OV-chipkaart door de scanner moest halen om zonder korting maar tijdig naar Halfweg af te reizen. Voor het bejaardenuitje van ex-ambtenaren en oud-bestuurders, altijd gezellig zolang de gemeente nog niet is opgeheven.
Treinreizigers te over, op deze regenachtige morgen. De conducteur vrolijkte ons op door in het vooruitzicht te stellen dat in Utrecht een extra wagon zou worden aangekoppeld. Wie de moeite zou nemen naar voren te lopen kon voor de rest van het traject zitten. Eenmaal in Utrecht nam de NS-er zijn tijd, voor hij opbiechtte dat de extra wagon eerst doorzocht moest worden op een achtergebleven eenzame tas. Na de bloedige aanslagen in Parijs van afgelopen vrijdag was dat geen prettig nieuws. Een paar medepassagiers verlieten ons uit voorzorg. "Hebben we meteen al wat meer ruimte," probeerde een laconieke man de zonzij te zien.
Na een kwartier wachten meldde de conducteur dat we nu toch wel gauw zouden kunnen vertrekken; na nog weer een paar minuten herhaalde hij dat, met de toevoeging dat de door hem betreurde vertraging was veroorzaakt door het zoeken naar de tas, "die jammer genoeg niet is aangetroffen." Waarna hij snapte dat hij maar beter van "gelukkig" kon spreken, wilde hij zijn klanten koest houden.
Waarna een lunch met glaasjes wijn.
Op de terugweg geen ontregelender belevenis dan het telefoongesprek van een vrouw: "Ik bel maar even, dan weet je dat ik niet dood ben."
Terug op het Arnhems station was het gezellig en druk. Ik maak een kort rondje, en vind het mooi geworden. Toch maar gauw naar huis, zodat Rien die op de hond had moeten passen eindelijk ook zelf naar zijn geliefde station kon gaan. Zielig voor hem dat het Telegraafconcern net had bericht dat zijn eigen gepensioneerdenlunch ter ziele is. De reden? De belastingregels zijn veranderd, het zou te duur worden. De krant zelf, hoe lang nog?.
