geen dag te vroeg

Op deze dag komt het dan toch eindelijk, dat derde kleinkind. Niet vrijwillig, maar ruw gestoord in zijn gelukzalige zwempartij in moeders buik door het scherpe mes van de gynaecoloog. 
De ooievaar had het er bepaad moeilijk mee.  Op zijn eigen nest zat hij al lang niet meer. Wanneer kon hij nou eindelijk langskomen in Arnhem?

Door het raam vliegen was ook al geen succes. Hier was niemand thuis.

Maar uiteindelijk kon hij zijn inmiddels erg gewichtig geworden pakketje op het goede adres bezorgen. De jongeman zette een enorme keel op, nog voor hij goed en wel te voorschijn gehaald was. Hij herhaalde dat, zodra de anesthesiologe ook maar even in zijn buurt kwam. Zo bracht hij al meteen vrolijk gelach teweeg in de operatiekamer. Inderdaad, 4,6 kilo mens erbij. En toch nog honger. Hij is me er eentje. 

,            

groen waas voor morgen

Dat is een hele geruststelling. Het gras waarop Oranje morgen gaat voetballen, is vandaag nog even bijgetint. Een mooi groen waas ligt nu over het veld, zelfs de lijnen zijn groen geworden. Morgen zijn ze weer witgekalkt hoor, weest er maar gerust op. De lijnen, wel te verstaan. Het gras is onder het groen evenwel geel, zo hartstikke geel als het hooi dat het onder de verzengende Braziliaanse zon dus eigenlijk is.

Hittebestendigheid wordt dus gesuggereerd met een cosmetische behandeling. ik vind het hoogst vermakelijk. De gekte ten top. In Wimbledon zijn de sleetse plekken in het gras nu al te zien, en ze zijn daar nog maar net begonnen met het serveren van de ballen en de aardbeien met room. Maar in het verre Brazilië, waar het nog zoveel heter is dan in Engeland, oogt de grasmat fris groen en heerlijk sappig. Bleven de spelers ook maar zo okselfris. Maar vanavond konden we zien dat zelfs de thuisclub en de toch ook tropisch geheel gelouterde Chilenen er al na de eerste helft flink doorheen zaten. De verlenging werd een zinloze marteling, die moeten ze uit humanitaire overwegingen maar achterwege laten in komende matches.

Nu even kijken waar Uruguay blijft zonder Suarez. Mag niet meer meespelen na zijn "en dáárom bijt ik jou". Een groen waas voor ogen, dan doe je gekke dingen. Toen ik lang geleden zelf eens slachtoffer was van zo'n bijtstraf, begreep ik wel waarom. Had die stomme boterham met die lekkere jam maar niet ondersteboven in het Zweedse strandzand moeten vallen, vond mijn kind, toen net drie. Moeders moeten dan niet in de lach schieten. Wanhoop over aardbeienjam, dat was het. Met haar is het helemaal goed gekomen.

klein is fijn

Wat leer ik weer veel vanmorgen. Nederlandse vrouwen kopen steeds hogere hakken.. Wie zou daar niet eens even over willen nadenken? 

Al sinds de gymles weet ik, dat gebrek aan lengte maakt dat je (bijna) voorop moet in de rij. Als eerste over de bok, over het paard of van de springplank. Extra moeilijk, niet alleen naar verhouding, maar ook omdat niemand het nog had voorgedaan. Je moest dus durven, en een strategie bedenken. En als het mislukte leerde je ook nog omgaan met afgaan. Werkelijk ideale levenslessen, waar ik later nog veel aan gehad heb. "Klein" heb ik me daardoor nooit gevoeld, al ben ik het.

Maar vrouwen leggen zich daar tegenwoordig niet meer zo gemakkelijk bij neer. Door buiten de deur de hele dag op hun tenen te lopen veinzen ze een lichaamslengte te hebben die rechtvaardigt dat ze zich wat langere partners kunnen veroorloven zonder er uit te zien als Klein Duimpje en de Reus. 

Hoe hoger de hak, hoe wiebeliger het resultaat, en hoe meer putjes in het parket. Rampzalig voor de voeten, dat ook nog. Maar een zelfvertrouwen dat je er van krijgt! En anders is het wel goed voor de omzet van Zalando, want zulke hakken breken uiteraard ook nog eens veel gemakkelijker af, als de steeltjes wegzakken in trottoir of brandtrap.

Maar er was gelukkig ook nog goed nieuws vanmorgen voor mij als vrouw op leeftijd. De site die alles voor ons bijhoudt kon nu weer melden dat oude moeders ouder worden.  Toch ook goed om te weten. Al denk ik zelf wel, dat ook oude mensen zonder kinderen een grote kans hebben ouder te worden. Ach ja, de wetenschap, die wil wat.

verdwijntruc

Intrigerend bordje, te ver af om met het ongewapend oog te lezen. Daarom maar even ingezoomd. 

Harry Potter zou met dit advies wel raad weten. Hem was verteld hoe hij de trein naar zijn tovenaarsschool moest nemen. Gewoon even doorlopen, als je tot de uitverkorenen behoorde stapte je dwars door de perronmuur heen en stond je trein klaar in de magische wereld aan de andere kant. Of dit foefje ook voor auto's opgaat? Er was er in elk geval geen een meer te bekennen. De OV-fietsen stonden gewoon netjes tegen de parkeernietjes even verderop.

vrolijkheid

l 

Natuurlijk  moet er ook nog wel even stilgestaan worden bij de kunst, die we zaterdag in Eindhoven hebben kunnen bewonderen. Zo hing in het trapportaal dit volijke "Ha Ha Ha". 

Toch zal het wel niet om ons commentaar op dit kunstwerk geweest zijn, dat de directrice maandag bekend maakte dat zij er na acht jaar museum de brui aan geeft. Dat hebben wij namelijk vaker: zijn we ergens geweest, dan komt zo'n plek prompt prominent in het nieuws. Dan breekt daar plotseling brand uit, of een revolutie, of erger. Alsof het aan ons ligt. En wij weten natuurlijk nooit ergens van.

Voor zoiets opstandigs als de feministische beweging was in het museum ondertussen heus ook nog wel een hoekje ingeruimd. Van museale waarde geworden, het streven naar meer rechten voor vrouwen, ook in Nederland. Baas in eigen buik, maar Penis = terreur, en Als we maar bevallen, in ManVrouwMaatschappij. Angela Davis Vrij, en Abortus Vrij dat ook natuurlijk. Om  acht uur 's avonds verzamelen bij station Eindhoven, stadszijde voor het vertrek naar de demonstratie in Amsterdam. De volgende dag om een uur 's middags weer terug naar Eindhoven. De Vrouw Beslist.

Maar voor jongens biedt het museum ook vertier, als ze tenminste niet van snelle auto's houden. In deze kan je heerlijk slapen. Ha Ha Ha.

het is een teken

Ja hoor, het is weer eens zover. Bij onze kleinkinderen.wordt de gezinsuitbreiding nu toch echt wel ieder ogenblik verwacht. En dus begeeft de wasmachine het.

Dat overkwam het gezinnetje ook al, toen het eerste kind net het huis was binnengebracht en de eerste luiers moesten worden gewassen. De machine staat op de zolderverdieping, de lekkage tekende zich omineus af op de muren van de kinderkamer op de begane grond. De kraamvrouw slaakte een kreet en nam een spurt.

Het zal je maar gebeuren, net uit het ziekenhuis ontslagen, de hechtingen nog vers, en dan al de trappen op moeten stuiven om te gaan dweilen en redderen. Je vergeet de hechtingen van de keizersnede. Pas later accepteer je dat ook man en kraamhulp er zijn om je het werk uit handen te kunnen nemen. Net geschilderd was die kamer, later is die maar tot ouderlijke slaapkamer omgekat. 

Dat er nu weer lekkage optreedt moet dus wel een voorteken zijn. Aan de verwachte baby hoeft het al lang niet meer te liggen, die heeft nu het hoofd van een kind van 43 weken en daarmee kan het rechtstreeks door naar school en kantoor, denken wij. De was die er straks bij komt is al meteen veel volumineuzer dan hemdjes van maatje 60. Vandaag naar de gynaecoloog.En die andere loodgieter, die wasmachines repareert.

Hap Holland Hap

Zo ziet het er dus uit, dat Van Abbemuseum. De aanbouw, dan. Voor de ingang in de oudbouw moesten we er nog omheen, al weten we inmiddels dat je via het café achter het poortje ook een entree kunt vinden. 

Ja, we mogen met ons vrij reizenkaartje tegenwoordig ook op zaterdag in de trein.,dat kwam ons dus wel zo goed uit. Jammer natuurlijk dat je dan door "geplande" werkzaamheden tussen Den Bosch en Tilburg wel even de bus moet nemen. Deze keer vertelden ze er bij, waar we die konden vinden. Voordringen werd nu ook netjes met dranghekken voorkomen. Ik haalde er een vinger aan open, maar negeerde mijn inhalige echtgenoot die het opgeroepen bloed met een rechtszaak wilde beantwoorden. Voor straf reisden we op de terugweg over Venlo terug.

Maar toen hadden we dus al de nodige Eindhovense cultuur opgesnoven. Die rook onmiskenbaar naar een overmatig gebruik van frituurvet, vonden we. Wij maakten bij onze route door de binnenstad langs al die stankbronnen onder meer kennis met de zaak van Kees Kroket.

Die weet vast en zeker niet dat wij ons humeur al jaren op- krikken met de herinnering aan zijn collega-ondernemer Cor Kip, die juist zo enorm teleurgesteld was. 

Omdat maar zo weinig klanten waren ingegaan op zijn reclamecampagne. Die had moeten leiden tot omzetstijging, doordat zijn klanten uit de goedheid van hun hart de nood van de bejaarde medemens zouden hebben willen helpen lenigen door aanschaf bij hem van extra kippetjes om de berooide senioren eens fijn te verwennen.

Kees Kroket was deze zaterdagmiddag dicht, hij was ongetwijfeld druk bezig zijn voorraden voor maandag aan te vullen. Hap Holland Hap, namelijk. Niet zo goed voor de conditie van de supporters van PSV, nu even Nederland. Denk erom: niet wegspoelen door het riool, al dat vet.

het oude behouden

In al die vier jaar dat we hier nu wonen zijn we maar één keer naar het Openluchtmuseum geweest, en toen was het winter en lag er een dik pak sneeuw. Maar dichterbij zijn oude toch nog rijdende trammetjes niet te vinden, dus kwam het er weer eens van toen een vrij reisje naar het Van Abbemuseum dat we zelfs nog nóóit hadden bezichtigd, er die dag niet meer in zat. De schuld daarvoor kunnen wij rustig leggen bij de tijd die de verpleegsters in Franse ziekenhuizen nog wel kunnen nemen voor een wasbeurtje. Het duurde wel even, voor we weer verder konden bellen met de verpleegde.

We namen ons daarna voor in het museum dan maar eens de twee jongste aanwinsten te gaan bekijken: een krottenblokje uit de Jordaan, en het Noorse huis dat na de watersnoodramp van 1953 huisvesting had geboden aan de slachtoffers die hun huis waren kwijtgeraakt .

Voor de Zeeuwse tak van mijn familie vooral zo bijzonder, omdat in hun historie huizen uit Oostenrijk in Haamstede een vergelijkbare rol hadden gespeeld. Nadat de opgevangen rampslachtoffers weer een eigen dak boven het hoofd hadden hervonden, werden de noodwoningen ingezet als recreatiewoningen. 

De nieuwerwetsigheid van een royale douchebak was in het Noorse huis voorzien, maar voor de zunige Zeeuwen kwam die te vroeg. ZIj hielden het bij hun oude teil, die er trouwens prachtig in paste. 


Ik mis in dit park natuurlijk onze eigen houten Veluwse vakantiewoning, ook zo'n prachtig voorbeeld van de vooruitgang van de vijftiger jaren. 

Maar voor mij was er een aardige troost. Vanuit de Jordaankrotten had ik een prachtig uitzicht op de houtloods, die ik wèl naar Arnhem had weten te krijgen. Als piepjonge verslaggeefster deed ik als een van de klussen het bedrijfsnieuws, toen een geminacht journalistiek hoekje. De oude houthandel van Peltenburg in Haarlem was bereid zijn oude loods af te staan, zodat er meer verkeer de stad zou kunnen ingaan. Toen de loods werd overgedragen mocht ik er helemaal heen. Later, toen ik weer op huis aan was gegaan, is het oude hout vervangen door duurzamer oude stenen. Toch ook best mooi.

niet vroeg genoeg

De uitgerekende datum voor het derde kleinkind is vijf dagen van nu, maar toch hebben we het gisteren alvast meegenomen naar de dierentuin. Je kan er niet vroeg genoeg mee beginnen.

In "mijn favoriete dierentuin" (aldus bij het afhalen van het nieuwe jaarabonnement de wereldwijze broer van vier) waren allerlei pasgeborenen te zien, die verstandig genoeg de zomer niet hadden afgewacht voor hun geboorte. Maar wat vooral zo heerlijk was: de mensen waren deze dag juist niet gekomen, uit angst in de file te belanden en dan naar de autoradio te moeten luisteren voor het verslag van de EK-wedstrijd Australië-Nederland. Relatief veel Duitsers compenseerden gelukkig het wegblijven van de Hollandsupporters.

Maar toch was het rustig genoeg voor de kooiloze Zoomuis om op te duiken uit de bosjes en op het anders zo drukke paadje naar de Bush het gemorste snoepgoed te komen opruimen. Hij smikkelde onverstoorbaar verder, en liet zich niet verdrijven door springerige kinderen en piepende kinderwagens.

In de Ocean controleerden we de klappers  met vissen op aanwezigheid, en waardeerden de koffervis  omdat hij zo mooi weerkaatste tegen het oppervlak van het water. Maar ook de duiker die ramen lapte met een schuurschijf  trok veel aandacht.

Voor de wedstrijd waren we op tijd thuis. Daar zat ook een oranje leeuwin al klaar. Dol op rood-wit-blauwe fruitspiesjes. maar te traag om het stelletje uitgehongerde kleinkinderen voor te zijn.. Survival of the fittest blijft een onloochenbare natuurwet.

opwindend nieuws

De veronderstelde maatschappelijke verontwaardiging maakt, dat onderwerpen in de krant komen. Hier in mijn huiskamer is over zo'n redactionele beslissing de individuele verontwaardiging bestaand en heftig. "Wat is het toch een smerige rotkrant," luidt het oordeel. 

(De spellingcorrectie doet andere suggsties: "'roetkrant', of  'rotskrant' lijken haar betere alternatieven of in het uiterste geval zijn 'grotkrant' dan wel 'krotkrant' nog acceptabel.)

Het gaat hier om de foto's die de Telegraaf gepubliceerd heeft van Volkert, die kennelijk zijn advocaat in Amsterdam bezoekt. "Een regelrechte oproep tot een lynchpartij," noemt de kenner hier, die in zijn keurige ochtendblad er over leest, dat. Nog weet hij hoe laconiek de Apeldoorners reageerden op hun nieuwe buurman.

In mijn krant vanmorgen alles over de zomerwolf, die net weer in ons land is gesignaleerd. De vorige "wolf terug in Nederland" was een in Polen doodgereden exemplaar dat hier om ons op stang te jagen was neergelegd en voor veel komkommrnieuws wist te zorgen..

Ditmaal schijnen er drie onafhankelijke meldingen van een levend rondlopende Roodkapjeliefhebber te zijn binnengekomen. 

Even geen mantelzorgen voor oma, meisjes. Blijf maar lekker binnen.

Nu.nl publiceerde een bericht in Metro, foto CEN

En dan moesten we gisteren ook nog geloven, dat in Zwitserland een eigenwijze koe het dak van zijn boerderij was opgelopen. Te mooi om waar te zijn, al had de fotoshopper zijn best gedaan de dakpannen er beschadigd uit te laten zien. Het koebeest was klaarblijkelijk zonder problemen al weer omgekeerd en op de weg naar beneden. Geen spoortje van angst en onzekerheid in zijn stevige lijf. Zeg niet dat Zwitserse koeien geen gevoel voor humor hebben. Hollandse koeien krijg je niet eens zonder tegenstribbelen het hellinkje van de veewagen op.

knikhoofd

Woede is gekoeld op dit verkeersbord. Ik zag het bij een speelterreintje in een van de buitenwijken van Arnhem. Hier was de methode beproefd van een rotje laten ontploffen in de rand. Mooie knal, en het bord is kaduuk. Kost de gemeenschap wel een paar honderd euro om het te vervangen. Om de brievenbussen te beschermen worden die daarom rond de jaarwisseling maar een paar dagen helemaal weggehaald. 

Maar het afgebeelde bord heeft zich nog meer ongewenst geweld moeten laten welgevallen. Hier is er ook nog een spuitbus aan te pas gekomen. Zou de vader met zijn kind zijn aangezien voor een kinderlokker? In mijn vorige gemeente probeerden vandalen zelfs hun schiettuig uit op de borden langs de weg. Een soort ringsteken, maar dan met (en door) modern tuig. Dat levert  doorboringn op die scherpe randen achterlaten. Dat is kennelijk ook een bevredigende hobby waarmee het eigen ego opgekrikt kan worden. Alwéér een  snelheidsmatigend verkeersbord gedood. Hier geen 30 meer, of zelfs maar zestig kilometer per uur.

Zouden ze bij Sire echt denken dat hun reclame met dat burgermannetje met het wiebelhoofd in het veel te ruime overhemd dat zijn autootje in slakkengang door de straat stuurt op dit deel van het publiek ook maar enige indruk zou maken? Continu je snelheid controleren, vooral in de bebouwde kom, kom nou. Zelfs aan 130 kunnen die lui zich niet houden. Gaat ze nog veel te langzaam..

kom nu maar

Wij mogen niet al te ver meer van huis, vindt de moeder van ons aanstaande derde kleinkind. Zelf moet zij rechtstreeks naar het hospitaal kunnen, vindt de gynaecoloog. Ook de ooievaar staat al dagen op zijn post.

Alleen het kind zelf ligt nog dwars. 
 

nog niks

De eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat de voetballers gisteravond pas op dreef kwamen toen het al bijna rust was en Knorrie daar zo'n medelijden mee kreeg, dat ze maar eens mee ging helpen kijken, net als die dik zeven miljoen anderen die al vanaf het begin hun best hadden gedaan. Gelukkig hielp het. Daardoor zag ze de weergaloze pass van Blind. Later gaf hij er trouwens nog zo een, ook precies op maat.

Met die doorzet kon Van Persie sierlijk koppend in een zweefduik een wereldgoal maken, en werd het 1-1. Grappig dat hij daarna ondanks een enorme aanloop de triomfantelijke high-five met trainer Van Gaal, die toch rustig was blijven staan, grandioos miste. 

De trainer hield nog vol dat zijn team tot dan toe alles onder controle had gehad. Maar de mysterieuze krachten in de jongens kwamen toch echt pas in de tweede helft los. De Spanse keeper die in de laatste grote toernooien maar een paar ballen had gemist, faalde nu jammerlijk. Zelfs Robben passeerde hem deze keer wel, tot tweemaal toe met speels gemak.  Mijn echtgenoot, geen liefhebber van de oranjegekte, werd uiteindelijk een onwaarschijnlijke vijf keer in zijn verstilde tuingenoegens gestoord door het uit de buurt opklinkende
gejuich. "Er is toch niet alwéér een doelpunt gevallen?!"

Voor Volkert en de economie is deze uitkomst natuurlijk reuze gunstig. Opeens zijn we weer in een puik humeur. Zelfs de ondernemer die tien procent korting had geboden voor elke goal van Holland kon er nog om lachen, zijn deur werd platgelopen door de ook zo Hollandse koopjesjagers. Bij de Hema waren de oranje tompoezen al bijna uitverkocht, vanmorgen. Met nieuwe haring troostte mijn echtgenoot zichzelf om de monsteroverwinning, die alles doet vrezen voor nu toch massaal uitbrekende oranjekoorts. "Al hebben we nog niks," om de verguisde coach maar eens in relativerende zin te citeren. Het is heus niet altijd onzin, die hij uitkraamt. Of ben ik nu zo dom?!

het gaat beginnen

Elke dag leer je wel weer wat nieuws bij Nu.nl. Zoals gisteren, dat muizen kanker krijgen ondanks zonnebrand. 

"Hier is ongetwijfeld bedoeld dat ze kanker krijgen hoewel ze zich.goed hadden ingesmeerd met anti-zonnebrandolie," leg ik nog uit. Maar mijn gehoor, een persoon die toch nog is opgevoed in de goede tijd, die gymnasiaal geschoold is, en werkzaam is geweest als eindredacteur en daarbij ook de stukjes van Fortuin moest verbeteren, concludeert slechts: "Dan werkte de zonnebrand dus niet goed." Sommige binnenpretjes zijn aan de buitenwereld niet besteed.

Laat ik daarom maar vaststellen dat we trots mogen zijn op de Apeldoorners, die zo rustig en verstandig hebben gereageerd op de boodschap dat Volkert hun plaatsgenoot geworden is. Hij moet toch ergens wonen, is het algemeen gevoelen. Een andere overweging is, dat zij hoogstwaarschijnlijk niet zoveel van hun nieuwe buurman te vrezen hebben bij gebrek aan dwarse ideeën. En misschien is de timing ook wel heel erg gunstig, nu de mensen het veel te druk hebben met het oranje schilderen van woning en/of gezicht, want vanmiddag gaat Nederland revanche nemen op Spanje. 


Ik herinner me dat ze de vorige finale hebben verloren omdat ze dachten met schandelijk onverantwoord hard spel nu eindelijk wel eens wereldkampioen te kunnen worden. Het gaat ook niet helpen dat ze het heil deze keer van veldmaarschalk Van Gaal verwachten, en ook niet dat we het songfestival toch bijna gewonnen hebben met een kansloos geacht cowboyliedje. Fijn dat er bier is om de verliezers te troosten. Als je van bier houdt tenminste. Maar eerst even de hockeymannen ook naar de finale juichen, vanmiddag. Hup Holland. En anders hebben we de meisjes nog.

hokken

Loop je nietsvermoedend door het bos, stuit je op een schuurtje dat met Europees geld tot stand is gebracht. Een werkgelegenheidsproject. Le Pen en Wilders zullen het wel geldverspilling vinden, of te grote bemoeizucht vanuit Brussel, maar ik vind het mooi. 

We komen het tegen op Duits grondgebied, in de Hohe Mark. "Ziel 2" staat er op het schildje dat de uitleg geeft. Paarden kunnen hier even uitblazen, hun berijders voor eventuele regenval schuilen. 

Dat het er flink kan regenen, was rond de Pinksteren duidelijk geworden en valt ook nog wel terug te zien an de sporen onderweg. In dit gebied ontspringen de zijriviertjes van de IJssel, zegt mijn geografisch goed onderlegde wandelgenoot erbij. 

"Hallo!" groeten drie voorbijstuivende vrouwen, zij walken nordic en zo houden zij energie over voor een hevig kringgesprek dat al een kilometer te horen viel en nog net zo lang nagalmt. Gelukkig hebben ze voor hun meters weinig tijd nodig, hun tempo ligt hoog dankzij de afzetstokken. Daarna kunnen wij ons weer in alle rust concentreren op de veelsoortige vogelgeluiden om ons heen. Andere medebosgebruikers ontmoeten wij deze middag niet. 

De regio doet het heilzame effect van onze natuurwandeling later jammer genoeg grotendeels teniet door ons bij de thuisreis te laten verdwalen in een uitgestrekte vlakte van chemische industrie. Daar moet het Wirtschaftswunder aan te pas gekomen zijn, dat er ook voor heeft gezorgd dat steden zonder structuur de Duitsers huisvesting en ons geen houvast bieden. Nergens een leuk centum te vinden, al  kunnen we uiteindelijk terecht in een achterfstraatje bij een kokende Griek, die eten serveert in zijn Biergarten.

Daar zien we hoe je het hondenprobleem kunt oplossen op een zeer oorspronkelijke en hoogst efficiente wijze. Je neemt dan geen hond, maar bouwt wel een riant manshoog onderkomen voor het beest. Dztt scheelt enorm in de onderhoudskosten. Bovendien kan je er je klusmaterilen uitstekend in droog houden.

.

pinksterviering

Het hondenonderzoek heeft ons zondag in de Rijnhal gebracht die bijna tot fitnesscommercie wordt omgebouwd, maar nu nog voor de 42ste en laatste keer de tentoonstlling van de Arnhemse hondenclub kon faciliteren. "Voor complete ontharing", prees al bij de ingang een reclameplakkaat de dienstverlening van een handige ondernemer aan. Maar die bleek toch vooruit te lopen op de komst van de nieuwe gebruikers.

In de hal was er deze dag vooral emplooi voor wolbalen van kolossale afmetingen. Die lagen plat uitgespreid in een diep coma te wachten tot ze aan de beurt zouden zijn voor hun keuring. Binnen was het gelukkig iets koeler dan buiten. We hebben een rondje gemaakt en nog even gekeken naar de prestaties van de Schnauzers, die van de keurmeesters hun baasjes op een drafje diagonaal door  het keuringsvak moesten laten rennen. De honden kregen de punten.

Maar meer hoefden de met ons meegekomen kleinkinderen niet te weten over deze "honden voorstelling". Liever gingen ze nu naar ons huis, met het zwembad zo nabij. 

Even nog leek onweer spelbreker te worden, maar toen dat voorbij was en de lichten weer uit konden gingen de dappersten alsnog naar Klarenbeek. 

Opa en kleinzoon bleven thuis, voor lezing van een
treinen tijdschrift en het aanleggen van een traject.

heerlijk helder

Het tv-journaal besteedt verontwaardigde aandacht aan de bootjes op onze open wateren. Dat wil zeggen aan het afvalwater, dat door de bemanningen nog steeds, al is dat al vijf jaar verboden, op oppervlaktewater geloosd wordt. De schippers worden ondervraagd, maar tonen zich niet erg schuldbewust.

Het is ook niet gemakkelijk om te voldoen aan de eis om het vuile water netjes in te leveren bij de inzamelpunten op de wallekant. Zit je net midden op zee, is je reservoir vol. Dan schep je toch zeker meer frisse lucht door iets of alles ter plekke overboord te zetten, waarbij je mag rekenen op verdunning in homeopatisch verantwoorde onmeetbaarheden. Niemand die er weet van heeft.

Maar het mag niet. Miljarden geven we uit aan buizenstelsels om het vuile water keurig netjes af te voeren naar de rioolwaterzuivering. Daar wordt het door een stuk of wat bassins gevoerd waarin zand en ander hardware achterblijft en daarna een voorraadje bacteriën wachten om zich te goed te kunnen doen aan wat ze lekker vinden. Nog een beetje zuurstof erbij, en het water kan weer voldoende schoon worden verklaard om terug te mogen gaan naar het oppervlaktewater.  

Ja, van niet zo schoon water lekker drinkwater maken vraagt natuurlijk meer, maar zelfs na de zuivering in die installaties genieten we nog mee van ons aller medicijngebruik. Om het nog maar niet te hebben over de geestverruimende middelen, die ook in ons drinkwater gerecycled worden. Er wordt al serieus geexperimenteerd met de bereidheid tot het apart afvangen van zulke urine. Wat veronderstelt dat zulke mensen plichtsgetrouwer zullen zijn dan de varensgezellen.

Vroeger dronken de  Middeleeuwers uit veiligheidsoverwegingen al liever bier dan water. Geef ze eens ongelijk. En was het niet Kamagurka die al decennia geleden tekende hoe een mannetje zijn eigen drol eerst flink schoonsopte alvorens hem door te trekken? Als iemand  later tegen iets vies zou aanzwemmen, was het dan tenminste niet de zijne.

weet waar je loopt

Op deze weg dartelt een grote citroenvlinder voor ons uit. Hij strijkt telkens even neer, maar als we ook zover zijn laat hij ons weten dat je toch maar beter kunt vliegen. "Bestemming bereikt", meldt zijn TomTom als hij bij het plukje uitbundig bloeiend vingerhoedskruid is gearriveerd. Zelf lopen we verder, waardoor we even een geoxideerde mijlpaal passeren, die uitlegt dat we op een of de Laak lopen, een middeleeuwse Markegrensweg. De Stichting Natuurmonumenten maakt ons er namens de Intereg Deutschland Nederland attent op.         

gedenkwaardigheden

D-Day is het vandaag. De Stones zijn namelijk geland in Nederland, voor PinkPop. Zeventigers inmiddels, geboren ongeveer toen de geallieerden de kusten van Normandie bestormden om een eind te maken aan de Tweede Wereldoorlog. 

De wereldleiders zijn bijeengekomen voor de herdenking van de echte D-Day. Het zonnetje schijnt weldadig en zelfs Poetin is er, al eiste hij voor zijn overnachting een eenzaam plekje buiten het veiligheidsgebied. Voor hem geen nachtelijke verbroederende kussengevechten met de andere staatshoofden, die vinden dat hij de wereldvrede bedreigt. 

Maar Greenpeace krijgt, horen we wel vandaag, het schip terug, waarmee ze de poolboringen hadden willen dwarsbomen.  "Onze laatste gevangene eindelijk vrij," halen de milieuactivisten opgelucht adem. Nu de andere misstappen nog terugdraaien, er is alweer veel te veel bloed gevloeid in de Krim. Ondertussen kleurt de Nederlandse bril alweer akelig oranje, al geeft niemand iets voor de kansen van onze jongens. 

De media hebben bericht dat de voetballers zijn uitgezwaaid en in het vliegtuig  naar Brazilië gestapt, en berichten vandaag dat het vliegtuig veilig is geland in Rio. Er schiet dus maar weinig ruimte over voor de herdenking van het verongelukken van het kleurrijk elftal, dat in Suriname wilde gaan voetballen maar bij de landing neerstortte. In totaal 176 doden. Ook alweer 25 jaar geleden, dezer dagen. Oud verdriet, de brokstukken nooit opgeruimd. Nou ja, nog altijd worden bommen uit twee wereldoorlogen teruggevonden en onschadelijk gemaakt.

toverstaf

Black Rod heeft weer aangeklopt. Ik geniet daar erg van, al hoor ik ze op de BBC hevig discussiëren over de vraag of deze ceremoniële poppenkast niet eindelijk eens modernisering behoeft. Maar ook deze keer is nog alles bij het oude gebleven. en kan het Britse parlementaire jaar niet beginnen zonder hem. Op de drager van de zwarte staf rust de taak de leden van het Lagerhuis te gaan uitnodigen om te komen luisteren naar de troonrede. Maar net als de man tot bij hun deur is geschreden, smijten ze die vijandig in zijn gezicht dicht. Hem rest niets anders dan met zijn toverstok driewerf op de deur te kloppen.

Pas als ze het vertrouwen wordt hij genadiglijk toegelaten en kan hij de uitnodiging zo beleefd mogelijk overbrengen. Daarna lopen de minister-president en de oppositieleider met hem mee, verwikkeld in genoeglijke kout {"oppassen dat het alleen over koetjes en kalfjes gaat, de liplezers kijken maar al te graag mee"), met in hun kielzog de andere leden van de regering en het parlement richting het Hogerhuis. Daar hebben ze staanplaatsen en krijgt de Queen de troonrede uitgereikt. 

Vlak achter Black Rod van links naar rechts:  Nick Clegg. David  Cameron, en Ed Milliband. 

Die ze daarna in rap tempo voorleest, een compact stuk over de voornemens voor het nieuwe jaar van "haar" regering. Dit keer duurt het maar tien maanden, dat parlementaire jaar, want er komen nieuwe verkiezingen aan. Zou er weer ruimte voor een coalitieregering zijn? En wanneer mogen Charles en Camilla haar rol overnemen? Zelfs in Spanje zijn ze inmiddels toe aan een troonsafstand.
Old queens fade dan misschien away, de koets is splinternieuw.