De paté was op tijd klaar, dus ik besloot dit jaar maar eens naar de Arnhemse Kerstsamenzang te gaan. Niet aan mijn wederhelft besteed, voor mij een hele belevenis.
Dat begon al buiten. Mochten we de Eusebiuskerk niet in? Ik zag een oud vrouwtje geweerd worden. Ja, ze had een rollator, dat zagen de bewakers heus ook wel. En ja, zij stonden op de hellingbaan die daar zo geschikt voor is. Maar nee, die mocht ze niet gebruiken. De deur zou niet opengaan. Gewoon terug naar de hoofdingang, en daar dan maar even hulp vragen.
Vier flinke treden bleken de hindernis die mevrouw had gedacht te omzeilen. Gelukkig waren er daar wel mensen vervuld van voldoende welbehagen die haar en haar rollator de trap op zeulden, zodat ze toch kon komen meezingen.
Ook de burgemeester zou problemen gehad hebben als hij der jaarlijkse traditie getrouw het Lucas-evangelie was komen voorlezen. Dominee "Frits" nam nu de honneurs waar, verwijzend naar de slappe knieën van de burgervader. (Hij deed behoorlijk joviaal, deze voorganger, het was dan ook een dienst "voor iedereen".)
En al was mijn eigen exemplaar dan niet meegekomen, ik had uitzicht op de meesten van de 110 stoere leden van het mannenkoor "Looft den Heer", speciaal met drie bussen overgekomen uit Vaassen. Zij schijnen bekend te zijn van tv, maar naar zulke programma's mag ik van mijn man niet kijken. Zij zongen trouwens beter dan wij in de zaal. Ingeklemd zat ik tussen de vrouwen van een koor uit Arnhem-Zuid, en de partners van het mannenkoor. Ja, je kan thuisblijven, maar dan zit je alleen en moetje voeg naar bed.
De bespelers van het orgel en de vleugel droegen een melodieus steentje bij. De solist kreeg voor "Noël, Noël" een warm applaus. En de kerk was lekker verwarmd. Het Gelders Orkest repeteert er, vandaar.
De winkelstraat was uitgestorven, toen ik naar het busplein liep. Maar schoon. Van de Kerstmarkt, "de grootste van Gelderland", was geen spoor meer te zien.
Een dag later hadden ze in Berlijn heel wat meer werk aan de opruimingswerkzaamheden. Een aanslag met vrachtwagen eiste negen levens, nee twaalf nu al. Vrede op aarde, de dominee had er nog zó om gebeden. Nog steeds niet gelukt.
