uitgelaten hond

zelfsturend

Dit apparaat, in de etalage van een Arnhemse computeshop, lijkt  toch wel heel erg sprekend op de eerste bandrecorder van mijn broer en mij. 

We konden de muziek van de zestiger jaren vastleggen op de Uher, een spoelenrecorder. Goed voor onze kennis van de top-twintig, en het bijschaven van onze moderne talen. Ook de teksten van Ja Zuster, Nee Zuster en de oudejaarsconferences van Wim Kan konden wij ons gemakkelijker inprenten dankzij dit moderne medium. 

De cassette moest toen nog worden uitgevonden, een nog grotere innovatie. De radio kwam in die tijd de liefhebbers tegemoet met uitzendingen voor zogeheten "geluidsjagers". Pas nog weer veel later kregen de luisteraars per radio piepjes en bliepjes aangeboden, waarmee je de eerste generaties homecomputers kon programmeren. Geheimzinnige signalen, ware teisteringen voor het oor, een heel kwartier werd er mee gevuld. De deur naar de toekomst ging open.

En nu, terwijl onze Engelse'dochter moed aan het verzamelen is om het linksrijden in een auto onder de knie te krijgen, staan de kranten vol met beschouwingen over de opmars van de zelfsturende auto's. De vooruitgang staat niet stil. Straks mag je niet eens meer zelf aan het stuur komen. Voor haar theorie-examen is onze dochter al geslaagd, maar had ze die moeite eigenlijk wel moeten nemen?


 

spreekt vanzelf

aarzeling

"Ik heb... aarzelende honger."  Mijn kleinzoon zoekt een woord om aan te geven hoe dringend noodzakelijk het is om hem iets eetbaars, een koekje desnoods, of liever nog twee, te geven om hem in leven te houden. 

Freud zal er aan te pas moeten komen om te duiden om welke reden hij juist op deze Ersatzname is uitgekomen. Maar dat het om een ernstig geval van trek ging, was duidelijk. 

En dat terwijl ik nog deze morgen mijn hond er bij de ochtendwandeling van heb moeten weerhouden vijf heerlijke maar afgedankte boterhammen met Nutella van straat op te rapen en weg te schrokken. Ik denk aan de moeder die in alle vroegte heeft staan smeren en aan de jongen die nog vóór hij bij school aankwam zijn trommeltje al had leeggemaakt om ruimte te maken voor snoep en/of snacks in de lunchpauze.

De hond  heeft zijn mond vol en biedt dapper tegenstand, maar het lukt me toch zijn broodbuit uit zijn bek te wurmen en over de heg van het volkstuincomplex weg te mikken, onbereikbaar voor hem. De koningsvarens met ochtenddauw helpen me mijn handen weer schoon te krijgen.  Het beest haalt zijn schade 's middags in door het eenjarig kleinkind dat met zijn hongerige broer is meegekomen zijn koekje te ontfutselen. 

Gehuil, niet eens om de diefstal zelf maar meer om de heftige uitval van zijn moeder, die vooral boos is op de hond omdat het vrouwtje nog zó beweerd had dat hij zich niet zo laagwaardig zou misdragen. Toen later de tafel was gedekt voor de broodmaaltijd en er ook nog een Duits broodje in de hond dreigde te verdwijnen - wie zet nou ook die kaars zo dicht bij oma - was de maat vol.

De hond werd verbannen naar het terras en drukte zijn dropneus tegen het raam. Een hondse versie van het ,meisje met de zwavelstokjes, dat buiten kou lijdt terwijl binnen een copieus kerstdiner wordt verorberd. De kansen op asiel bij onze dochter zijn vandaag voor Floris ernstig geslonken, vrezen we. Aarzelend honger hebben zou veel beter voor hem zijn.

werelddierendag

Wat een gepruts, nu ik me ei in heb laten luizen en Windows 10 in huis heb gehaald. Met trial and error opnieuw je weg vinden in het computergebeuren, valt waratje niet mee. Gelukkig gaan we nieuwe generaties met Engels en techniek voorbereiden op de nieuwe wereld. Wat zullen onze kleuters blij zijn met hun nieuwe curriculum.

In het maandje radiostilte sinds mijn vorige bericht is er heus wel nog meer gebeurd, ook in onze oude wereld. Europa heeft ontdekt dat het aantrekkelijk genoeg is voor minstens een miljoen vluchtelingen uit Afrika en omstreken. Ze zijn bij een deel van ons welkom - knuffels, begroetingsliedjes, stapelbedden - en worden door het andere deel weggewenst, dus heer W. van die partij metéén lid heeft sinds kort meer aanhang dan VVD en PvdA samen.

Wie niet naar Engeland mag bestormt de Eurotunnel. Ook onze hond mag die trein niet in, weten we inmiddels. Lid van de mafia? Wij dachten van niet al ziet hij er met brylcreemhaar en een vette sigaar natuurlijk wel reuze verdacht uit. 

, 
Maar het is al lang niet meer zo dat honden veertig dagen in quarantaine moeten, ook Engelsen gaan met hun tijd mee. Als die beesten maar niet met rabiës binnenkomen. Wij zijn dus wel maar alvast een prik tegen hondsdolheid wezen halen bij de dierenarts. Zo ziet dat er uit:

En dan nu maar zoeken naar een boot die ons en ons hondje wil overzetten naar Groot-Brittannië.
.