zelflerend

Eindelijk heeft de computer genoeg geleerd om voor het eerst in de geschiedenis een spelletje Go te winnen. En dat terwijl het zo simpel oogt. Ruitjespapier en een handvol witte en een handvol zwarte pastilles. Twee spelers, ieder een kleur. Om de beurt mag je een kruispunt bezetten. Bedoeling is de tegenstander te omsingelen, verdedigen kan met onaantastbare vrije plekken in je eigen veroverde gebied   Schaken is vele malen gemakkelijker, wereldkampioen Kasparov legde het in 1997 al af tegen Deep Blue. 

De Europese Go-kampioen ging ten onder, met zijn tweede 'dan' in deze denksport nog een kneus vergeleken met de Aziatische echte grootmeesters die de negende dan hebben bereikt. Twee dagen vóór deze historische prestatie is de grondlegger van de kunstmatige intelligentie gestorven. Hij heeft dus net niet geweten, dat hij zijn ongelijk alsnog moest erkennen. Eigenlijk had hij geen fiducie in de toekomst van de zelflerende computer, nu zitten we er midden in.

"Go" leerde ik kennen dankzij mijn broer, die ook de wereld van de computers al vroeg vor me ontsloot. Als inmiddels wijs en oud geworden vrouw beleef ik nu plezier aan de inzichten die mijn oudste kleinzoon aan het opdoen is in de wondere wereld van het rekenen. Door zijn moeder heeft hij, nu zes jaar oud, de lol van het maken van sudoku's ontdekt. Het principe was hem rap duidelijk. Opa, die  de cijferpuzzeltjes altijd had genegeerd, heeft zich er vanmiddag ook maar in verdiept. Het zijn toch al zware tijden voor hem. Hij moest verwerken dat de kleinzoon, bij zijn laatste bezoek, zó in beslag genomen was door zijn computerspelletje, dat hij zich niet meer zo gemakkelijk liet verleiden tot een bezoek aan Opa's treinenzolder. "Nu, éventjes dan," kreeg grootvader te horen. Koekje van eigen deeg.

bezorgservice

De lente begint dit keer al vroeg, al hebben ze het in het weerpraatje op de radio over de herfst die vandaag toch echt gaat beginnen. Maar de gelouterde hondenuitlater maalt niet om een beetje wind of regen, en heeft al lang de krokussen in bloei zien komen. Ook het gekwetter van de vogels duidt op vroegtijdig afscheid van de winterdepressies. Mensen laten zich al helemaal niet door het jaargetijde afschrikken bij het vullen van hun nestjes. Getuige dit beeld een eindje verderop in onze straat:

 Hier moet sprake zijn van hevige concurrentie onder de pakketbezorgers, net als in het echte leven zelf. Of anders is het een gevalletje tweelingwerpen, vermoeden we.

bomen over bomen

De boom die in de tuin van de buren is gevallen, blijkt in de door de gemeente beheerde brandgang te hebben gestaan. Dat verklaart, waarom hij met grote voortvarendheid en nachtelijke arbeid en de inzet van groot materieel zo kwiek is opgeruimd. Gisteren is het straatwerk gerepareerd en zelfs het laatste beetje zaagsel afgevoerd. Alsof er niks gebeurd is.

De dag vóór de ramp was er nog een Brit aan onze deur geweest om zijn diensten te komen aanbieden, want hij was toevallig toch 'hiernaast' aan het werk in de boomverzorging. Nu hebben wij daar zelf het onvolprezen bedrijfje "Takkenwerk" voor gevonden, dus hij werd vriendelijk bedankt voor zijn aanbod, wat neerkwam op 350 euro voor het bijsnoeien van één boom. En bij onze buren werd door de Brit ook niet gewerkt, al zou dat dus bij nader inzien misschien toch wel verstandig zijn geweest.

De dag nà de ramp kregen we trouwens inkwartiering van een heuse boomverzorger in spe in levenden lijve. Hij bivakkeert een weekje bij ons om zich te bekwamen in het omzagen van bomen en het verwerven van een internationaal certificaat. Werken doet hij op diverse plekken in de wereld in uiteenlopende klussen, maar hij is zich aan het omscholen en zijn moeder wist dat wij vlak bij het cursusadres wonen en het vast wel lollig zouden vinden meer te vernemen van de fijne kneepjes van het houtvestersvak. Maandag kreeg hij eerst theorie, daarna opdracht om een boom om te zagen; vandaag namen ze - de groep is vijf man sterk - ieder een stuk of vier sparren vor hun rekening, de Kroondomeinen varen er wel bij. Hoe werk je veilig met je kettingzaag? Zonder beschadigingen aan jezelf en fauna en flora? En zo dat degenen die de stammen komen ophalen je niet vervloeken, omdat je een mikado-opgave hebt achtergelaten? Maandag de meesterproef, in een uurtje examentijd twee bomen neerhalen en de takken eraf halen . En dan de vragen nog.

Wij snappen nu best waarom de gemeentemannen vonden dat de brandweer die de eerste hulp bij ongelukken had verleend een beetje onoordeelkundig te werk was gegaan. Zij zouden het allemaal héél anders hebben aangepakt. En straks krijgen ze er een concurrent bij.

alweer reuring

Altijd wat te doen in onze straat. Weer is het twee uur 's nachts. Een doffe dreun vraagt onze aandacht. Dit keer ploft er iets neer, het is overduidelijk geen aanrijding nu. Manlief controleert zijn houtopslag, maar die ligt er puik bij. Een uurtje later klinken kettingzagen en rijdt de politie tot tweemaal toe over ons voetgangersdoorsteekje om over de rijbaan terug te rijden naar de afzetting met zwaailichten op de hoek.

Bij daglicht pas rukt onze razende huisreporter echt uit voor het nemen van poolshoogte. Naast het huis van onze buren is een boom omgevallen, tegen de rieten kap en een deel van de tuinaanplant is meteen meegenomen.  

Dat heb je ervan, als bomen zich in een helling staande moeten houden. Geen zuchtje wind, geen ijzel op de takken, maar tegen totale ontworteling hielp geen moedertje of vadertje meer. De brandweer haalde kordaat de geschrokken bewoner uit huis, de eigenlijke bewoners verblijven op de Antillen. De buurvrouw met wie ze de rieten kap delen sliep overal doorheen.

of allebei

Natuurlijk laat ik me bij tijd en wijle ook graag blij verrassen. Zelfs zonder mobieltje maakt dat het leven aanzienlijk meer de moeite waard, immers. En dat je dan ook nog zelf mag kiezen, of gewoon allebei. De reclame-denktank heeft weer hard gewerkt aan deze tekst.

heer

 

Hij heeft het gelukkig niet hoeven meemaken, de aantasting van de verzorgingsmaatschappij. Al zou hij er met zijn donzen dekbed, iets nieuws voor zijn generatie, lekker warmpjes hebben bijgezeten. Voor hem hoefde de wijkzuster of de thuiszorgmedewerksters of de alfahulpen die daarvoor in de plaats kwamen, en nu dan de obscure bedrijfjes die de gemeenten wel willen helpen met het opmaken van het schaarse geld dat er nog is voor thuisverzorging, niet te komen. Strijken deed mijn vader zelf wel, het mos in zijn gazonnetje heeft hij tot zijn laatste snik bestreden. Op en top de broer van het Mannetje Jacques, met wie onze dochters al vroeg in Kröller-Müller kennis maakten. 

Vandaag is gemeld dat Piet Steenkamp is overleden, het CDA-mannetje dat was ingehuurd om een toekomstvisie voor de Rotterdamse "Verbruikscoöperatie" te fabrieken. Daartoe gingen drie wijze mannen aan de slag, van wie mijn vader er een was. Die er al gauw achterkwam, dat hij het met de twee anderen niet eens zou worden. Het zal hem troosten dat de zelfstandg gebleven cooperaties nog steeds bloeien.

Poes Tarzan

De lezers klagen, over teveel hond in dit logboek. Maar zelf krijgt hij geen genoeg van ritjes in onze auto. Met gebruik van zitverhogers, om het lieveheersbeest op de ene, en Hello Kitty op de andere. Vandaag liepen we in Nijmegen, het is daar al bijna carnaval. "Wat een leuke poes!" kreeg ons beest te horen van twee studentes. En dat terwijl hij nog nagloeide van trots, omdat hij een straatje eerder door een jolige man begroet was geworden met de kreet:"Dag Tarzan!" Hij liet zich gewillig knuffelen.

  d3

afgeplakt

V & D op de fles, de voortekenen waren er al - volgens sommigen - een jaar of dertig. De Leidense vestiging werd met duct-tape bij elkaar gehouden, herinneren we ons van ons laatste bezoek.

tikkeltje te voortvarend

Code rood, maar in het noorden, niet bij ons. Toch cirkelen deze nacht twee helikopters boven onze woning na wat zo mooi heet 'een eenzijdig ongeval'. Auto een eindje  verderop uit de bocht gevlogen. .Even voor tweeën is het, we zijn net in slaap na het burenfeestje waarmee we 2016 hebben ingeluid.

De oud-journalist naast me ontwaakt en gaat als vanouds op reportage. De helikopters zijn geland in het weilandje tegenover ons huis, de verpleegkundigen worden met een politieauto opgepikt en naar de plek des onheils getransporteerd, waar de auto tot wrak is omgevormd tegen een boom, een meter of driehonderd verderop. Drie gewonden, begin twintigers.  En drank? En drugs? De politie vermoedt zoiets, de brandweer knipt de slachtoffers uit de wrakstukken. Botbreuken, verzorging is nodig. De beste wensen, zeg ik nog maar eens.