warme hap

Het schijnt dat de Chinezen zich door een van hun dierentuinen hebben laten foppen. Achter de tralies een bonkige mastiff met een bordje "Leeuw". In het Chinees dan. Ik heb weer hoop. Zou mijn echtgenoot erin tuinen, als ik zeg dat de hond die ik voor ons meebreng een leeuw is? Een die dan toch gewoon pootjes geeft zonder je op te eten?

Nou schuift de tuin de schuld op een van de verzorgers, die de kooi gebruikte voor zijn hond, die nu eenmaal een beetje vechtlustig van aard was. Maar het nieuws zet toch aan tot nadenken. Waarom voelen de Chinezen zich bekocht met een zo gevaarlijke hond veilig achter de hekken? Als die huisdieren daarginds nog steeds zo gemakkelijk de pan in gaan als de geruchten willen, worden ze misschien nog wel zeldzamer dan leeuwen.

Een bordje "hond", niet te versmaden, mits goed klaargemaakt. In Haarlem ging destijds het restaurant te gronde naast de collega die ervan beticht was kat en/of hond in de schotels verwerkt te hebben. Hoewel de hoofdredacteur van het lokale dagblad in een laatste reddingspoging nog zelf de pen ter hand had genomen om een vrijpleitende publicatie aan de affaire te wijden. Zo machtig is de pers dus ook weer niet, de Haarlemse "muggen" hadden gewoon geen trek meer in Chinees..

Over trek gesproken: de muggen als insecten zijn naar ons onderweg. Zij hebben juist erge trek in ons, ze lusten ons rauw. De malariamug rukt op in Nederland. Vroeger kwam hij met het vliegtuig mee, en bleef zijn actieradius beperkt tot een kilometer of 20 rond Schiphol. Tegenwoordig kweken we er miljoenen van in de verplicht geleegde gierkelders alom in den lande, die nu stilaan vollopen met regenwater. En vergeet ook niet de gevaarlijke tijgermug, nu al op zeven plekken aangetroffen, die knokkelkoorts voor ons meebrengt uit dank voor het warmere weer. 

De oplossing? Er moet geloof ik gierputtenbeleid ontwikkeld worden, met spoed. Hopelijk mag het van de Partij die niet in de klimaatverandering gelooft. Langs milieuvriendelijk weg liefst. Want platspuiten werkt al niet meer.