Dat is toch ook weer bijzonder. Een schildersbedrijf dat ook de kunst in stand houdt. We krijgen, nu het einde van de klus bij ons in zicht komt, een cadeautje, een ets.
De afscheidshanddruk van Wim hebben we al binnen. Het is nu zijn beurt om op vakantie te gaan. Deze week is Ruben na een verblijf in de Pyreneeën alweer aan de slag gegaan. Hij gaat eigen- en zelfs tweehandig het karwei afmaken. Ook met Marieke hebben we al kennis gemaakt. Die is alleen parttime inzetbaar en doet graag de secure werkjes. Onze hoge luiken met groene omlijsting en witte vlakken, een kolfje naar haar hand. Dit werk vindt ze heerlijk, maar combineert ze met werken achter de computer, als office-manager. We horen nog meer namen, verhalen over gezamenlijke activiteiten, samenhang. Een club van vrienden is hier aan het werk.
Wim was opgeleid als schilder maar daarna werkzaam geweest in de geestelijke gezondheidszorg, had ons de website al geleerd. Hij gaat nu klimmen in de bergen, ook al zo'n uitdaging. Je leert jezelf kennen. Medewerkers/vrienden heeft hij er ook al kennis mee laten maken. 'En dan mag je de steiger pas op," snappen we. "Het is een assessmenttest." We hadden allang begrepen dat plezier en vriendschap de sterke wapens van het bedrijf zijn. En waar vind je nog een schilder die weet dat hij huisvredebreuk komt plegen?
We moeten gaan kiezen welke ets het wordt. Een originele Laura, leuk. We weten al dat ze bang is voor wespen. En wie we gaan vragen voor de volgende schilderbeurt. Als-ie maar voorzichtig is in de bergen. En wij met ons trappetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten