Hebben we eigenlijk toch gewonnen. Ook West-Duitse sporters blijken stijf te hebben gestaan van de doping, dus voetballers ook, dus zijn we in 1974 eigenlijk toch gewoon wereldkampioen voetbal geworden. Eindelijk gerechtigheid.
Cruijff zelf relativeert het nieuws van vanmorgen. Zeker, die Duitsers oogden fysiek sterker. Maar iets raars was hem toen toch niet echt opgevallen. "Wij dachten dat ze bier dronken." Die finale heb ik overigens mooi gemist. Ik wilde de liefde een kans geven, door - toen al - in een trein te gaan zitten met de collega van de krant die het aanschaffen van een trekkerstentje aanduidde als 'diepte-investering'. De trein ging naar Noorwegen, mooi land, maar nergens een café met teevee op het eiland waarheen een bus- en veerverbinding ons die dag had afgevoerd.
Onderweg naar de Noren had mijn vriend nog wel vol vreugde "haver!" geroepen. Hij nam het gewas waar vanuit het raam van de trein, die toen door Noord-Duitsland zoefde. Voor zoveel blije botanische kennis viel ik natuurlijk als een blok, pas later begreep ik dat de bewonderde Zeeuw verder nog geen forsythia van een gouden regen kon onderscheiden. Treintypes daarentegen wel, dat moet gezegd worden. De "dansende Mina met de voorzetneus" had geen geheimen voor hem, om maar een voorbeeld te noemen.
Maar in het land der Noren heeft hij, om de vriendschap veilig te stellen, zijn best gedaan de uitslag van de voetbalfinale toch nog voor me te achterhalen. Dat werd een onvergetelijke ervaring de man die hij aanklampte bleek gekeken te hebben en gaf in zijn beste Noors een ooggetuigeverslag van minuut tot minuut. Orale geschiedenis werd er kennelijk nog in ere gehouden, hij genoot ervan ons in maximale spanning te houden, zijn samenvatting duurde nauwelijks korter dan de wedstrijd zelf. Jammer genoeg liep het noodlottig voor ons af. Door die doping, weten we nu. Toch jammer dat de misdaad verjaard is, en eigenlijk toen ook niet eens strafbaar was. En onze eigen jongens, wat dronken die eigenlijk?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten