slecht nieuws

Voor de NRC komt deze maandag de bekendmaking van het overlijden van prins Friso te laat. Om drie uur was de krant al gedrukt en verspreid. Of houden ze zich deze keer extra rustig, omdat ze de vorige keer alle privacyregels aan hun laars hadden gelapt voor onterecht positieve berichtgeving?

Nog steeds voel ik plaatsvervangende schaamte. Want hoe kan je nu toch als keurig nette journaliste je man die dokter is inzetten om de behandelende artsen uit te horen om dat daarna plompverloren als vrije nieuwsgaring in zo'n keurig nette krant als de Nieuwe Rotterdamsche Courant te kwakken? En dan serieus denken dat zo'n daad de medische en de journalistiek ethiek niet schendt! Omdat je denkt de brenger van hoop te kunnen zijn, die daarna ook nog eens vals blijkt? En dan niet de eer aan je zelf houden en opstappen, maar opstappen en dan weer terugkomen? Nee, zo had het nooit mogen gaan.

Maar net zo tenenkrommend is de journalistieke methodiek, anderhalf jaar later, die naar Amerikaans voorbeeld bij het slechte nieuws van vandaag wordt gehanteerd. Er vielen sinds het om drie uur bekend werd geen nadere bijzonderheden te melden, en daar heb je het dan de klok rond druk mee. De schaarse beschikbare beelden worden continu herhaald. Dezelfde vragen steeds weer gesteld. Wat voor mens was Friso? Vertelt u dat nog eens? Heel slecht nieuws wordt  heel slecht opgediend. 

Alle politici die op reces zijn zodat ze zich naar behoren kunnen opladen voor een nieuw politiek seizoen hebben zich al laten vinden en hebben in gepaste toonaarden allemaal al hun innige deelneming betuigd. Alle mensen die op hun marktterras in het zonnetje achter de koffie zitten, of bij Lage Vuursche aan het vliegeren zijn, zijn al over hun diepste gevoelens ondervraagd. Iedereen die Friso ooit ook maar een handje of les heeft gegeven, mag naar de studio komen om te vertellen wat een aardig mens en briljante studiebol hij was, en zij verzekeren ons dat hij achter de schermen heus wel gevoel voor humor had, al wilde hij liever geen koning worden.

En bij al die journalistieke inspanningen niet eens al gehoord: dat de familie het nu eindelijk een plekje zal kunnen geven. De crypte in Delft zal het wel worden, schat ik in.