Lastig, als je er last van hebt, de eierboer. Een bedorven maag: waterstof en zwavel zorgen voor stank. Maar ook als je een eierboer bent, valt het leven niet mee. Een bedorven markt is ook niet heel fijn. Ik heb met de beroepsgroep te doen.
Vandaag klagen de legkippenexploitanten dat ze nog maar 4,5 cent per eitje beuren, terwijl de kostprijs is opgelopen tot 7,5 cent. Dat dan door de fors gestegen prijs van de graantjes die de moeders moeten pikken om hun eitjes te kunnen leggen. Ook de verplichte verbetering van de huisvesting zodat de kippetjes de hokken van hun legbatterij uit konden en nu tenminste een beetje menswaardig kunnen scharrelen, draagt bij aan het verhoogde prijspeil.
Meer eieren op ons menu zetten helpt niet, laat de woordvoerende eierboer ons weten. Het probleem ligt bij de keten, want voor het eitje in de winkel ligt hebben anderen een betere winstmarge bedongen dan de producent zelf. Die kiest noodgedwongen geld voor zijn eieren, al is het te weinig. Want binnen een week na de leg moet hij het ei hebben afgevoerd, volgens de richtlijnen. In die klemsituatie leunt de opkoper zorgeloos achterover. Zeker in de zomerperiode hoeft hij zich voor het binnenhalen van goedkoop aanbod van eieren niet in te spannen, en Pasen is nog heel ver weg.
Met weemoed denk ik terug aan onze bezoeken aan het Heemsteedse landgoed, waar een bevriend gezinnetje tijdelijk een huisje bewoonde, op doortocht van Amsterdam naar Bloemendaal. In het grote huis had de schrijver Bomans nog gewoond, die later op Rottumerplaat nog een traumatiserend weekje in de voor hem veel te eenzame natuur zou gaan doorbrengen.
Mocht hij niet buitenspelen? Je zou het denken. Het terrein rondom het huis stond vol boerderijtjes, stallen en schuren, er waren paarden en ander vee, er werd groente gekweekt en er scharrelden kippen. Ook daar werden dus eieren geproduceerd. Wie de weg wist naar de schuur met het surplus kon zijn voorraden tegen een bescheiden vergoeding aanvullen. In goed vertrouwen dat je netjes betaalde, en zo meehielp de informele lokale economie draaiend te houden. Europese regelgeving had er geen vat op. Hier dekte de kostprijs de kosten. En de haan werd er nog in ere gehouden. Een onvermoed paradijsje, we zijn blij het gekend te hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten