placemats

Waar hebben de Amerikanen hun testosteron gelaten? Nog maar tien procent gelooft in het nut van militair ingrijpen in Syrië. Dat is nog minder dan vóórdat er gifgas werd ingezet tegen de burgerbevolking.

President Obama heeft dus geen steun voor welke ingreep dan ook, al zit het sturen van grondtroepen daar al bij voorbaat niet bij. Hij had alle andere mogelijkheden methodisch op een rijtje laten zetten, maar zal de mooiste dus niet kunnen kiezen. Het volk van de spierballen en Rambo, Batman en Spiderman wil geen politieagent van de wereld meer zijn. Het Midden-Oosten zoekt het zelf maar uit.

Natuurlijk duurde het ook toen we nog echte wereldoorlogen hadden wel even voordat de Amerikanen partij werden. Ook aan het gifgas in Hitlers oorlog is opvallend weinig gedaan, de grondoorlog ging voor en Duitse steden moesten worden platgebombardeerd. Of zouden ook de geallieerden echt niet geweten hebben van de moordpartij in de concentratiekampen? Daar zou je anders toch met het vernielen van wat spoorwegen al een aardig stokje voor hebben kunnen steken, zeg je met de kennis van nu.

De heroïek uit die tijd leeft nog steeds voort in het Engeland van nu, als je er even op let. De klaprozen doen het nog steeds goed als herinnering aan de gevallenen, aan musea, t-shirts en plaquettes geen gebrek. Had ik trouwens al verteld dat je in Keulen feestelijke placemats kunt krijgen met daarop de Trümmerhaufen  of de kapotte Rijnbrug? Dat is pas goed wakker worden. Ook Arnhem is nog steeds aan het verwerken, al gaat er een eind komen aan veteranen die nog kunnen afspringen als er weer een Airborne-herdenking is. .

We hadden op de regio-tv dit jaar een ontroerende ontmoeting met de hoogbejaarde zangeres Vera Lynn, "We'll meet again", die zelfs een duet met de interviewster niet uit de weg ging. Zij had een Nederlandse evenknie in Jetty Pearl, de zangeres die op de Nederlandse radio vanuit Engeland de moed erin hielp houden. Vier jaar jonger, ook een vrouw van statuur. Die is nu op 92-jarige leeftijd gestorven. De tijd haalt de ooggetuigen en ook de zangeressen één voor één weg. Jetje van Radio Oranje was een begrip in de jaren veertig en vijftig, nu nog een kort berichtje in het nieuws waard. Weemoed overvalt me. Maar wat gaan we doen aan de wereldveiligheid?