Vandaag tijd voor iets luchtigers. U denkt: een Koningslied voor de Belgen. Over drie weken moet het klaar zijn. In minstens twee talen ook nog eens. Mis, vandaag gaat het over twee chimpansees. Net mensen, zoals u weet. Maar toch niet helemaal.
We konden op een filmpje zien hoe chimpansees samenwerken voor het inhalen van een banaan. De apen zitten ieder in hun eigen hok. De pestkoppen die het proefje bedacht hadden, hadden in de gang voor de kooien een lange plank neergelegd. Ter hoogte van elk hok een smakelijke banaan erop. Bij de uiteinden van de plank oogschroeven. Een lang touw leidde van de ene aap door het oog aan zijn kant over de plank naar het andere oog en tenslotte de andere aap. Door samen het touw strak te trekken konden ze de plank doen schuiven en kwamen de bananen binnen bereik.
Maar als ze slordig trokken kwam de plank scheef aan. Dan kon er maar één van de twee zijn banaan binnenhalen. Die aap liet het touw los, en ging tevreden over tot ogenblikkelijke consumptie van de buit. Daarmee was zijn collega mooi in de aap gelogeerd, want hij kon alleen nog maar het touw binnenhalen. Niks banaan.
Het filmpje wilde ons daarna wijsmaken dat kleine mensjes dat toch anders doen. Die hoefden niet in kooien, en hier ging het om knikkers. Ook zij snapten de bedoeling. Die knikkers hoefden zij niet op te eten, die konden na de verovering in een knikkerspel worden gestopt. Het aardige was dat die knikkers gedeeld werden, ook als het ene kind er meer had geoogst dan het andere.
De wetenschapsmedewerker van de Knorriekrant is niet erg overtuigd van de bewijskracht. Waren de kinderen vaak blootgesteld aan Sesamstraat? Had die ene aap eigenlijk een bloedhekel aan die ander? Ik ken een brievenbusscène met een kind dat liever de net bezorgde prachtig gekleurde flyer opat, dan zijn jongere zusje er een bik op te gunnen. (Ik geloof niet dat ze al kon lezen.)
Gelukkig zijn er ernstiger problemen die tegenwoordig onze aandacht vragen. Zoals hoe het nu verder moet met Willem-Alexander, die net op bezoek zou gaan voor zijn kennismaking met Albert. Komt daar in België opeens een jongere koning. Die dus geacht wordt zijn opwachting te gaan maken bij de langer zittende vorst, en dat is dan weer dien Ollander. Samenwerken, gaan zij dat ook kunnen? Gelukkig hebben zij dochters. En koninginnen trouwens ook in overvloed. Drie hebben de Belgen er zelfs. Het zal dus wel goedkomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten