Niets menselijks is dieren vreemd, leert Jan van Hooff ons in een gastcollege voor de NTR Zomeracademie. Wij Arnhemmers weten dat hij de oudere broer is van de vroegere directeur van Burgers Zoo. (Zó is de uitspraak, niet Zoe, al klinkt het vreemd.)
Jan vond zijn broer de betere manager, en bleef zelf plezier houden in de wetenschap van en het lesgeven in het gedrag van mens en dier. Daardoor kan hij ons nu uitleggen dat vampiervleermuisjes hun soort in stand houden door wederzijds altruïsme. Elke twee dagen hebben ze vers bloed nodig om niet te verhongeren. Wie een nachtje botvangt weet dat hij een beroep kan doen op de mededeelzaamheid van muizen die wel succesvol waren. Met wat gebedel krijgt de hongerlap een orale bloeddonatie los. Hij moet wel tot wederdienst bereid zijn als dat zo uitkomt. Uitzuigers - de luie vleemuizen die zelf geen moeite doen en lekker thuisblijven terwijl de anderen het zware werk doen - krijgen nul op het bloedrekest.
Een van de vleermuisjes van Van Hooff hebben we daadwerkelijk eens ontmoet in de mijngang van Burgers, die in het filmpje in beeld komt omdat daarin de vleermuizengrot, met glas ervoor, is ondergebracht. Een onbedoelde ontsnapping dus waarschijnlijk. Het is maar goed dat we toen nog niet wisten dat het bloedzoekers zijn. Het grotere exemplaar dat het slaapkamertje van ons zomerhuisje was binnengevlogen wilde alleen maar zo snel mogelijk het veilige en veel insectenrijkere bos weer in. Ook de Zeeuwse tak heeft zo zijn ervaringen met de fladdermuizen. Toen ze na hun overwintering weer actief werden, zagen we er tientallen achter elkaar uitvliegen, opduikend vanuit dakbeschot en spouwmuur van de duinwoning. In Den Haag hielpen de vleermuizen bij het schemerdonkere straatbadmintonnen. Hier vormde een blok van portiekflats het decor. Veluwse verwanten vermaken ons nu in onze eigen levensavond. Fijn om te weten, dat het zulke sociale dieren zijn. Namen de mensen er maar een voorbeeld aan. Dat zou voor Obamacare een zegen zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten