Mijn schoonfamilie is Zeeuws. Maar zijn ze het wel echt? Die twijfel knaagt aan me nu ik hoor dat maar een derde van de Zeeuwse mosselen werkelijk in de Oosterscheldeis geboren en getogen. De rest is import. Ze worden Zeeuws van hun verhuizing.
Nou ja, die moeten toch opgegeten worden. Als ook deze natuur drie weken vertraging heeft, hebben we dit jaar pech. Dan treffen we op ons jaarlijkse Mosselfeest dit keer geen 'groters', maar kleintjes. Evengoed is het een mooie traditie, ontstaan toen stam-oma Jannetje Meliefste uit Nieuw- en Sint Joosland na 105 jaar overleed. Ja heus, geboren in 1893, de tijd van klompen, kaarslicht en olielamp. De trouwe bezoekers van haar verjaardagen (er was ook wel altijd veel chocola en taart) aten na afloop altijd samen nog even een hapje, voordat ze weer uitzwermden over het land - daar toch hardnekkig Zeeuws blijvend, vreemd genoeg. Dan zijn mossels soepeler.
Aan de watersnoodramp hebben de familieleden mirabile dictu te danken dat ze elkaar toch nog jaarlijks kunnen ontmoeten. De noodhuisvesting voor de slachtoffers die niet waren omgekomen maar wel hun huis waren kwijtgeraakt, was een minidorpje van houten huizen, een geschenk van Oostenrijk. Dat kwam later vrij en in diezelfde tijd kwam de recreatie-industrie op. Zeeuwen met heimwee konden, eerst door huur, later door koop, in elk geval voor een paar weken per jaar bijtanken op hun geboortegrond.
Zo kwam er voor de familie een plekje voor hun reünie. Met wat passen en meten bleken er heel wat tentjes rondom het huisje te passen, zodat er niet alleen gegeten maar ook gedronken en daarna uitgeslapen kon worden. Met strandbezoek als premie. Ook gasten uit Amsterdam vonden het een leuk plekje, alleen jammer, dat die snelweg zo hoorbaar was. Dat zou je in Zeeland toch niet verwachten. Vreemdelingen, die de branding niet herkenden.
Later hebben de eigenaars deze accommodatie verruild voor een stenen optrekje, met ruimere keuken en nog meer kampeermogelijkheden. Zelfs ontdekten ze nog een zwembad, verborgen in de Romneyloods in de achtertuin. Maar de zee is groter, dus dat is nooit meer gevuld. Vindt mijn man helemaal niet erg. Water is hem te nat. Laat daar de mossels maar van genieten. Voor zijn Zeeuwschap is dat toch ook geen al te sterk bewijs. Sneeuwschaap, of desnoods: Zeeuws hapje, suggereert de spellingchecker. Ik luister lekker niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten