Twee seniortantes heb ik nog, de laatsten van hun generatie. De dochter en een schoondochter van twee zussen; de een bleef kinderloos, de ander kreeg een dochter. Dunne familielijntjes; af en toe een kaartje, soms een telefoontje, nog zeldzamer een bezoek. De ene al veilig in een verzorgingshuis (niet dat van gisteren, gelukkig). Maar die stuurde wel net een kaartje, maar nam daarna de telefoon niet op. De ander nam al evenmin op, maar dat klonk verontrustender: de informatietoon.
Want we hadden al eens meegemaakt dat die tante, zonder dat we het wisten, een tijdlang uitgeschakeld was geweest door een lelijke val. Ze was liefdevol opgevangen door een neef in de Achterhoek, dat gelukkig wel. Maar wie en waar, we kenden hem niet en konden dus ook niet vragen, wat er deze keer met tante aan de hand was. Ik waagde er maar weer een kaartje aan, in de hoop dat dat dan doorgestuurd zou worden als dat nog kon. In een open enveloppe, zodat er zonodig meegelezen kon worden.
En zowaar, een week later ging de telefoon. Tot mijn opluchting was het tante zelf, die kon vertellen hoe het haar vergaan was. In en uit het ziekenhuis, nu met een hersenbloedinkje en een aantal opvolgende insulten. Hoewel ze nog zo van plan was geweest lekker te gaan Chinezen op de Kneuterdijk, maar verder dan de auto van haar kennis was ze niet gekomen. Nu is ze in afwachting van een plek met zorg; naar haar eigen huis terug mag ze niet meer. Ze dacht dat deze gezondheidsproblemen niet in haar familie voorkwamen, maar gaf me bij nader inzien gelijk: haar tante, mijn oma, was al heel vroeg halfzijdig verlamd geraakt. "Ze heeft niet geprobeerd daar nog iets aan te doen," herinnerde ze zich ook weer. Met de nodige fysiotherapie was ze zelf weer ver gekomen, spreken ging weer goed.
"Een streng mens, geen fijne tante voor mij, of oma voor jullie," hoorde ik haar onbekommerde commentaar op haar familielid. Zelf heb ik er weinig weet van gehad, al vond ik de gerimpelde appeltjes die oma ons van haar verwaarloosde fruitschaaltje aanbood, een gruwel. Maar een vrolijke en gezellige stiefoma heb ik gelukkig ook gehad: de moeder van deze tante.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten