Maus

Ja hoor, het staat er nog! Af en toe moeten we even gaan kijken, we willen zekerheid. Maar we kunnen weer opgelucht herademen. Echt waar. Het is er nog gewoon. Een Postbank, een heuse Postbank. Met ook nog een postkantoor erbij, en een brievenbus ervoor, zelfs een prachtige automaat waaruit je postzegel, echte postzegels, kunt kopen. Alleen toch jammer, dat geel de dominante kleur is.

We moeten er - daarom zijn ze zo geel - voor naar Duitsland, bij ons hebben we alleen nog een Posbank. Die is op zijn mooist dan weer paars, al is-ie heus ook wel adembenemend. Maar toch anders, zo zonder die T.

In Duitsland hebben ze ook nog boekenwinkels, trouwens. Wat voor mensen zoals ik, oud genoeg om nog in Frans, Engels, èn Duits les gekregen te hebben, geen onoverkomelijk bezwaar is.

Omdat mijn man toch ook nog even het station wilde gaan inspecteren kon ik zo'n rijkvoorziene winkel even binnen en vond een handboek over de natuur, voor kinderen uitgelegd door Die Maus. Voor de 'nice price' van nog geen zeven euro, terwijl het toen het uitkwam zeventien had gekost. Er worden 170 beesten in behandeld, inclusief instructie voor bijvoorbeeld een wurmenparadijs. Ik vertrouwde erop dat de natuur sinds 2010 niet al te schrikbarend zou zijn veranderd, en schafte het aan. "Mocht dat wel van Samsom?" vraagt mijn man nog. "Ja," bluf ik."Duitsland is toch Europa, dat mogen we ook stimuleren."

Jeugdsentiment is het. Van de "Sendung mit der Maus" genoot ik zelf al toen Peter Lustig nog presentator was, in 1973. Het programma werd op de Nederlandse televisie doorgegeven, kabel had je nog niet. Door Sesamstraat is het in 1976 verdrongen. Ons oudste kind kwam een jaar later en ik was dus al van knap gevorderde leeftijd, maar het gemiddelde van de Mauskijkers ligt op een geruststellende 39 jaar dus ik hoef me nergens voor te schamen.

Tussen toen en nu hebben de Nederlanders in hun wijsheid besloten dat de Postbank en de postkantoren vermorze--- ja, dat weet u nu wel. Maar ook besloten ze, dat drie moderne talen niet meer verplicht hoefden te zijn. Met catastrofale gevolgen voor onze concurrentiepositie, onze voorsprong in de wereld zijn we kwijt. Tuurlijk, Engels is ieders vrijwillige voertaal. 'Nice price' begrijpen ook de Duitsers. Maar voor die kinderen van me, met een opa die Duits onderwees en een moeder die een rector had gehad die de Deutscher Wortschatz nog had geschreven, is het sneu. Of zouden ook zij zich nog graag laten voorlezen? Toch eens proberen.