Héla hola. Breken we eerst de verzorgingsstaat af, de klus is al bijna geklaard. Gaan we nu onderzoeken wat daar dan het gevolg van is. Dat hoor ik de man van de adviesraad "voor de maatschappelijke ontwikkeling" nu net in alle ernst beweren. Ik kan het hem vertellen. De oude schoenen zijn weggegooid.
Je hoeft echt niet meer dan een gepensioneerde huisvrouw te wezen om dat te kunnen vatten. Alweer iemand aan het woord die de overheid ziet als iets eigenstandigs. Iets waar we eigenlijk alleen maar last van hebben. Overboord ermee. Alsof we die overheid niet zelf verzonnen hebben om ons onze vijanden van het lijf te houden. Zoals daar zijn oorlogszuchtige buren met enge wapens, maar ook zaken als ziekte, domheid en armoede. Vroeger hadden we daar hoogstens wat goedwillende edelen voor, en vrouwtjes van de kerk. De anderen waren hardwerkende Nederlanders - anders geen kastelen en kathedralen - die waren aangewezen op aderlaters en keiensnijders en wat karige aardappels. Ze konden lezen noch schrijven, maar gingen gelukkig al vroeg dood.
Naar tijden van zelfredzaamheid moeten we terug vinden de rijkaards van nu. De eerste wolf is ook alweer terug in de Noordoostpolder, de eerste stap terug naar de Middeleeuwen is gezet. Die polder was er toen nog niet eens. Het past in de politieke mode van de laatste jaren. Verantwoordelijkheden moeten terug naar de burger. Om de centen, dat ontkent de deskundige rapportschrijver niet. Maar daar moest toch eigenlijk ook een positieve draai aan gegeven kunnen worden. Vandaar dat zijn raad dat rapportje moest schrijven. De garantie voor doel- en cirkelredeneringen, blijkt. Hij heeft het over "nuances in de solidariteit", en dat "onderzoek" aantoont dat wij mensen daar behoefte aan hebben. We gunnen kortom minder mensen onze collectief georganiseerde steun. (Als we er zelf het slachtoffer maar niet van worden, denk ik dan.)
Ook deze man moet constateren, dat het er ondertussen allemaal niet echt goedkoper van wordt. De belastingdruk blijft hoog, het voorzieningenpeil daalt, de kosten verschuiven. Al keert de wal het schip: de Deventerse wethouder die voor bijstandstrekkers een toekomst zag in de thuiszorg moest door het stof. Het budget voor het inkopen van ook minder dan tien uur zorg mag toch nog blijven. Studenten mogen nog een beetje hoop houden over het leenstelsel. Noord-Holland wil bij nader inzien misschien toch helemaal niet fuseren. Ach, waren we er maar nooit over begonnen. Had een hoop geld gescheeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten