Zomergasten zullen we in de herhaling moeten zien, onze zondagavond hebben we besteed aan het verkiezingsdebat op de Duitse tv. Hier geen "u kijkt zo lief" van de kandidaat over de interviewer. Hier vier ondervragers tegenover de bondskanseliere en haar uitdager.
De naam van de uitdager had Frau Merkel tot dan toe nog geen enkele keer in de mond genomen, maar gisteren moest het er dan toch van komen. Het schijnt zelfs dat ze elkaar na afloop ook nog de hand gedrukt hebben, maar daar was de camera al niet meer bij. Het was het enige debat in deze campagne, en de kiezers zullen het goed op zich kunnen laten inwerken. Want de verkiezingen zelf zijn pas over drie weken. O ja, de andere partijtjes mochten niet meedoen, die vechten het vandaag maar uit in een onderling robbertje.
Net als bij ons waren er al meteen deskundigen om na het debat commentaar te leveren. Net als bij ons hield dat in dat de kandidaat van de eigen voorkeur grondig geprezen werd en tot winnaar werd uitgeroepen. De een vond dan ook dat het naar verhouding goed gaat in Duitsland, de ander dat het juist veel beter zou gaan onder andere leiding. De kijkers, naar hun mening gevraagd, zagen tussen de twee kandidaten nauwelijks verschil. Maar ik vond het een verademing dat de kemphanen de ruimte hadden gekregen een gedachte te formuleren zonder dat de stopwatch en de wekker er aan te pas kwamen.
Net als bij ons verstoren de polls de gang van zaken. Sociaal-democraat Steinbrück staat mijlenver achter, weten we nu al. Voetballer Paul Breitner (wij verloren ooit van hem) wist zeker dat zijn mening niet onder invloed van polls of verkiezingsdebatten verandert. Hij vond de SPD-er voor de onervaren kijker te gedreven en te gehaast. Deed hij in zijn rol van Bekende Duitser me denken aan BN-er Huub Stapel of toch aan Cruijff?.
Maar er gaat natuurlijk niets boven het bekvechten in het Britse parlement. In beide landen kreeg het debat over Syrië dezelfde uitkomst als bij ons: wachten met ingrijpen tot het mag van de Verenigde Naties. Gaat het in dat land wel om oorlogsmisdadigers? Dat moet eerst maar eens vast staan. En dat kan soms erg veel tijd kosten. De allerlaatste verdachte Nederlander in Duitse dienst wordt nu berecht. Eindelijk gerechtigheid, vindt een nabestaande van een van zijn slachtoffers. Hij gaat er bij aanwezig zijn omdat hij hem in de ogen wil kunnen kijken. "Maar het schijnt een koele kikker te zijn." Een van 92 jaar oud, die ook nog ontkent zelf geschoten te hebben. Die rechtszaak wordt een teleurstelling, vrees ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten