Wij Arnhemmers vinden het van de gekke dat we niet met de trein naar Emmerich kunnen. Pas vandaar kunnen we Duitsland in zonder auto. Zomaar twee uurtjes verderop, dan zit je in Bonn en laten we daar nou nog nooit eens geweest zijn? Terwijl er toch het geboortehuis van Beethoven staat. (Het optrekje van Bach in Leipzig hadden we wel al gehad.)
We dokten veertig euro voor de heen- en terugreis en nog eens tien om het museum met Ludwigs geboortekamer binnen te komen. En hadden nog tijd over voor een wandeling naar de Rijn en koffie in de Konditorei die illustere kanseliers als Adenauer en Kohl tot haar gewaardeerde want haar waarderende clientèle mocht rekenen, toen Bonn nog de regeringshoofdstad van half Duitsland was. Pas tegen vieren konden we er terecht, toen voldoende dames huiswaarts waren gegaan om de Kartoffels gaar te gaan maken.
Omdat hij niet hoefde te sturen, maakte mijn reisgenoot van zijn bestelling maar meteen een Rüdesheimer koffie. Daar zit Asbach Uralt in, goed voor het humeur. Met herentaart waarin veel marsepein en marasquin. Werd het toch nog een duur en benevelend uitstapje. In de winkel vol muziekinstrumenten geen hoorn gelukkig. Dus wel weer op tijd thuis voor de wedstrijd. Alhoewel: niet gekeken naar Barcelona-Ajax. PEC Zwolle staat bovenaan!
Nog wel even nagedacht over de bejaarde Duitsers die we per trein zien reizen om de lege glazen flessen uit de afvalbakken te vissen. Is dat nu moderne armoede? Of goed voor het milieu? De buit is in elk geval groot. Moeten ze nog sjouwen ook, op hun oude dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten