gouden bramen

Ook als je bij Ikea niets koopt, mag je daarna nog even langs de Zweedse lekkernijen. En hoera: gisteren was de bosbramenjam terug van weggeweest. "Kent u die dan?!" vroeg de verkoopster verbaasd aan mijn echtgenoot, die maar liefst twee potjes tegelijk kwam afrekenen. Nou en of!

De firma had juist een heel paneel bij de potjes neergezet, om uit te leggen dat de bramen een zeldzaamheid zijn, en daarom nogal prijzig. Door tegenvallende oogsten waren ze een lange tijd niet in het assortiment opgenomen geweest. Goudgele braamvormige vruchtjes, te vinden in veenmosgebieden. De hjortronbes. Wat een heerlijk weerzien! We hadden er kennis mee gemaakt tijdens een van onze vakanties in Scandinavie. Uit de eeuwig zingende bossen daar kwam destijds een Zweed tevoorschijn met een plastic zak met een laagje geelgekleurde oogst. Wat zou dat zijn?

Niets helpt meer dan even vragen. Na de uitleg kregen we ook nog de tip dat er nog meer stonden in het bos, en inderdaad: in de wat drassige grond langs waterstroompjes konden we er voldoende vinden om ons gezinnetje enthousiast te maken. Later konden we ons te goed doen aan wafels met de jam ervan, want waar je in eigen land langs de weg een frites- of ijsverkooppunt zou aantreffen, verwennen de Zweden hun passanten met versgebakken
wafels. En o wat waren we blij toen de jam een paar jaar later bleek te worden aangeboden in de door de Zweden in hun buitenland opgerichte meubeluitgiftepunten.

Voor de zoete kaas en het zoete brood van de Zweden lopen wij niet warm, en de fiskepudding was ons een echte gruwel. Het woord "snadder" voor worst hebben we wel liefdevol opgenomen in onze woordenschat. En de natuur even liefdevol in ons hart. Overweldigend. Al staat ook in dat land de 'vooruitgang' natuurlijk niet stil. Ooit reden we 70 km om voor een hernieuwd bezoek aan een idyllisch campinkje-bij-de-boer aan de rand van een schattig meertje. We vonden het terug achter een slagboom en uitgebreid met stacaravans en trekkershutten. De boer verbouwde alleen nog toeristen.