De "Woolworthstore", en de "unnecessary plastic objects" die je er kunt kopen, Nancy Griffith kan er heerlijk pesterig over zingen.
Maar laatst heb ik er iets gekocht niet van plastic maar van hout. Een aandoenlijk plantentrapje, drie euro. Leek me heel geschikt als koffietafeltje voor op het balkon. Maar het is niet verder gekomen dan de vensterbank in de voorkamer.
Kabouter staat nu op de bovenste trede, Konijn een trapje lager maar ook zo dat ze allebei goed kunnen kijken of ze al kleinkinderen zien boven komen. Het zijn erfstukken, die al in Helmond de wacht hielden om te zien of onze eigen kinderen er al aankwamen. Deze objecten van kunststof leiden een gewaardeerd tweede leven.
Het metalen Ikea-rekje dat voor het trapje in de plaats was gekomen, is nu geconfisqueerd door een opa met veel te veel landkaarten. Er zitten zulke handige laatjes in, namelijk. Was ook duurder, bijna tien euro. De flexibele oma hier in huis hoogt haar budget nu op met weer een factor drie, tot dertig euro. Daar moet toch wel een fatsoenlijk balkontafeltje voor te krijgen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten