"En dan toch ook nog een Nederlands succes in het US Open Tennis" probeert de radioverslaggever Marcella Mesker nog even haar verslag te laten afronden met positief nieuws voor de luisteraars. Tragisch genoeg valt de radio verpletterend stil na die hint.
Mesker heeft net uitgebreid bejubeld hoe Serena Willliams voor de vijfde keer winnares is geworden van het grand slamtoernooi in Amerika. Hoe ze daarmee in de buurt begint te komen van een Martina Navratilova, een Steffi Graf, de legendarische Margaret Court. Maar dat Williams al 32 is, en dat het wel moeilijk zal worden nog erg veel meer kampioenschappen op haar naam te schrijven. Ze blikte ook nog even vooruit naar de mannenfinale en zette haar kaarten op Nadal in plaats van Djokovic. Maar een Nederlands succes?! Daar staat Mesker toch opeens met een mond vol tanden.
De man aan de andere kant helpt de pijnlijke stilte te doorbreken, en heldert op dat er dan toch in ieder geval een invalide Nederlandse de Open voor invalide tennisters gewonnen heeft. (En het was niet eens de legendarische Esther Vergeer, die er immers na de Olympische Spelen mee was opgehouden.) Ja sorry hoor, dat succesje had Mesker even niet zo gevolgd.
Een mens kan niet alles weten, en zelfs niet alles interessant vinden. Maar discriminatie is toch kennelijk nog steeds maar moeilijk uitroeibaar. Op de krant keken de sportjournalisten neer op de regiosport, de kunstcollega's op de regiocultuur. Grote steden kijken neer op kleine. Mannen op vrouwen. Op radio, tv en krantenpapier: zodra mannen verliezen wordt dat onwaarschijnlijk breed uitgemeten. Vrouwen komen er zelfs als ze winnen maar bekaaid af. Tenzij er sprake is van opwaaiende rokjes, dan is er plaats voor een prikkelend beeld.
Helemaal onderaan in de pikorde staat de gehandicapte medemens. Desondanks haalde een vrouwelijke zwemster zonder armen of benen dit weekeinde toch de krant. We zagen haar in een perspex cilinder, hoofd al onder water. Ze voerde actie. Maar niet tegen het plan om kinderen voortaan niet meer eerst de schoolslag aan te leren, maar de borstcrawl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten