geef op

Geniepige Natuurmonumenten. We zijn er lid van dat wel. Maar we vergeven ze natuurlijk - een passend woord, in dit verband - nooit dat ze ooit voor de Oostvaardersplassen kozen, en daarvoor beloofden dan geen poot meer uit te steken voor dat andere bedreigde gebied, de 600 hectaren van de Houtrakpolder waar de buffer tussen Haarlem en Amsterdam zo heel goed mee had kunnen worden versterkt.

Nu staan er daar opslagtanks in de weg. De inwoners van beide steden had je met wonderbare maar vooral simpel bereikbare wilde natuur kunnen bedienen, de ideale afronding van hun recreatiegebied.. Een beetje menselijke zelfbeperking had hier wonderen kunnen verrichten. Nu moet prinses Irene op haar oude dag nog de boer op voor een project om kinderen te leren dat er een spannende wereld bestaat, buiten. Waar ze haast nooit meer komen. Waarin planten en dieren de moeite waard zijn. We weten dat ze van bomen houdt, en niet van kruisraketten. Ze gunt het alle kinderen dat ze hun beeldschermpjes even in de steek durven te laten. Een mooi project rond de natuurfilm die net in de bioscopen is gelanceerd, dat wel.

Maar goed. Mijn kritiek op Natuurmonumenten richt zich vandaag niet op hun verleden, maar op de enquête die op ons eigen beeldscherm opdook. Handig spelen ze in op de discussie rond oprukkende wolven, irritante reeën in voortuintjes, wilde zwijnen die ons voor de wielen komen, en de overvloed aan ganzen waarvan de boeren last hebben. Kan je de wildstand in de natuurgebieden overlaten aan de winter, of moet door de mens ingegrepen worden met bijvoeren of juist afschieten? Of zou de pil humaner zijn? (Ook alweer zo’n aardig woord in dit verband.) Natuurmonumenten ziet een taak.

Waarom ze dit allemaal van je willen weten? Om daarna te kunnen vragen of je lid wilt worden. Desnoods mag een extra gift ook. Ik ben benieuwd wat de directeur van dit goede doel toucheert. O wat word ik toch cynisch. Maar het verbaast niks. Toch ook gelezen dat het Koninklijk Wilhelmina Fonds allang geen tachtig procent van de ingezamelde gelden meer in het wetenschappelijk kankeronderzoek steekt, maar er eerst zeker veertig procent van afroomt? Daar kan Alpe d'HuZes nog een puntje aan zuigen. De eigen organisatie is het goede doel geworden. Gelukkig was de collecteweek voor het KWF net achter de rug, toen dit minder goede nieuws bekend werd. Dat de Postcodeloterij vooral de bedenkers spekt, wist ik gelukkig wel bijtijds. Gééf! Of: geef op?