Vlinder, een ongebruikelijk grote. Daar komt onze vriend voorbij. Juist klein in het echte leven zelf, maar beresterk. Het leven van een bijzonder mens is in de nacht van 4 op 5 mei afgelopen.
Met hem en zijn vriendin en een buslading van hun vrienden en kennissen uit de Haarlemse journalistieke en kunstwereld zijn we in de vorige eeuw naar de Biënnale in Kassel geweest. Een cultureel schoolreisje, waar ik goede herinneringen aan bewaar, al was het alleen al omdat tijdens de terugrit de afdeling der Rooie Vrouwen te Ruigoord in het leven is geroepen die een dag later meteen al haar eerste jaarverslag uitbracht. Een historische gebeurtenis, die in de afdeling van de PvdA destijds grote verwarring stichtte, maar daarover verder uitweiden valt buiten dit kader.
De vriendenclub 'Uit het lood' was in september nog voor een gedenkwaardige jubileumviering bijeen. Vier mannen, drie vrouwen. Verbonden door een verleden bij hetzelfde dagblad, dat toen nog - ja, jong volkje, je verzint het niet - met losse loden letters gemaakt werd. Dat was zelfs nog zo toen ik er in 1973 zelf kwam werken, in mijn opleiding al voorbereid op fotografisch zetten. De revolutie stond voor de deur, dat wel. Als het lood was afgedankt zou de krant wel een uur later kunnen 'zakken', werd ons voorgespiegeld. Het werd juist een uurtje eerder, in de praktijk.
Al jaren ging de club op gezette tijden met elkaar op stap nadat ze, vroeger of later, bij de krant waren weggegaan. Eten, drinken, herinneringen ophalen. Deze keer was het Gent geworden, ideale plek voor een speciale aflevering. De vlinder was al ziek, maar ze wisten het nog niet. Twee vrienden zouden zelfs nog eerder wegvallen. Het is niet te bevatten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten