De coniferenhaag kan bijna helemaal blijven staan. Jammer! Al is het een prestatie van formaat van de mannen die onze gasaansluiting komen vernieuwen. Ze moeten van straatniveau schuin omhoog, ons bergje op. Even pulsen, klaar.
Ze zijn net begonnen, dus mocht u niets meer van Tiktijd vernemen, dan is er iets misgegaan. Verontrustend is in elk geval al, dat ze belangstellend hebben geïnformeerd naar onze gasdruk. Was die wel hoog genoeg? Het buisje dat ze aantroffen, was namelijk nogal dun. Wij alfa's dachten geleerd te hebben dat de druk dan juist hoog zou moeten wezen, maar ja, wie zijn wij? Toch al types die dertig jaar geleden nog op butagas kookten. Ons meeverhuisde fornuis moest worden omgebouwd, en is weer teruggebouwd toen we van onze kraakwoning naar de eindelijk opgeleverde nieuwbouw verkasten. Al die inspraak ook!
Nog herinner ik me levendig, dat aardgas het gemeentegas verdrong. Ook toen moesten branders worden aangepast, want de calorische waarde van het aardgas was hoger dus moest er flink getemperd worden. Vergelijkbare effecten had het verhogen van de elektrische spanning naar 220 volt. Oude apparaten konden massaal versneld worden afgedankt, de Nederlandse economie kreeg een forse impuls, onze welvaart begon.
Een bandrecorder kwam ons huis binnen. Zo'n luxe, dat we voorlopig niet op vakantie zouden kunnen gaan, waarschuwde onze vader nog. Daar hebben we weinig van gemerkt. Maar het was een nuttige aanschaf. We loadden de toptien ermee down, en leerden oudejaarsconferences van buiten. En onze alleenstaande oom Joch, die zijn verjaardag bij ons vierde, werd tot zijn verbijstering opeens via de Duitse lijn op de draadomroep - dacht hij - gefeliciteerd: hij was zo te horen de "weltberühmter Maler aus Sjeveningen". Hij had er beslist een bloeiend huisschildersbedrijf. Oom liet me als 12-jarige op zijn Solex rijden. Het liep goed af, ik vond het meesterlijk. Voor mij was deze oom zeker zo beroemd als onze oudoom van de Trappelzakboogie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten