zondag 19 mei 2013

duivels

Een spierscheurtje, en toch nog negende geworden. Anouk heeft Nederland weer helemaal teruggezet op de Eurovisiesongfestivalkaart. Dat schijnt goed te zijn voor het Nederlandse zelfvertrouwen. Bijna zes miljoen landgenoten hebben er naar gekeken. Met de economische crisis zal het nu toch wel goed komen?

Het zou natuurlijk ook geholpen hebben als de hoofdprijs van 590 miljoen van de Powerballloterij niet in Florida, toch al de rijkste staat van Amerika, maar bij ons was gevallen. De hoogste jackpot aller tijden, die ooit op één lot is terechtgekomen. Nu moet één iemand zich het hoofd breken over hoe je zo'n onsmakelijke berg in vredesnaam moet wegwerken. Daar kan je alleen maar medelijden mee hebben. Had toch elke Anouk-kijker honderd euro gegund! 

Alweer zou een prijs dan aan ons huis voorbijgegaan zijn, want zelf zat ik op het moment suprême  in de trein. Het is al net als met de Postcodekanjer, die ook nooit bij ons terecht zal komen. Nou ja, van de buren weet je het natuurlijk niet. Misschien zijn die gevoeliger dan wij voor de dreigbrieven die met regelmaat in de Nederlandse brievenbussen worden gestopt. Maar sinds ik gelezen heb dat de twee bedenkers van deze loterij zelf het rijkst worden van het aanmoedigen van de hebzucht van ons allen, weet ik zeker dat meedoen verliezen is. Goede doelen kan je beter rechtstreeks steunen, dat kost minder.

Maar eerlijk is eerlijk, we hebben heus wel eens wat gewonnen in een loterij. Op de Beekbergense wekelijkse zomeravondmarkt was het lot ons een keer goedgezind. We verwierven daardoor het recht bij Albertscorner te komen eten. Nog hoor ik het afgunstig geroezemoes, toen de omstanders beseften dat ons adres klaarblijkelijk in de rijke buurt lag. De duivel schijt toch altijd op de grootste hoop, ving ik zelfs op.
De villawijk in het bos, het Florida van het dorp, zogezegd. Dat ons schattige, bescheiden, houten vakantiehuisje ook niet kon helpen dat het erdoor verzwolgen was, en dat wij gewoon eerlijke eenvoudige en heus niet rijke medemensen waren, dat horen de dorpelingen nu pas. U wist het al.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten