Nepotisme op 1 mei. Neef Maurits gaat dus werken als adjudant voor de koning. Met hem heb ik nog wel eens een busritje gemaakt over het luchtvaartterrein van Schiphol.
Dat was zo lang geleden, dat de Vijfde Baan er nog moest komen. Met gemeentebesturen uit de omgeving dienden toen zoveel mogelijk zoete broodjes worden gebakken. Ze werden daarom op gezette tijden uitgenodigd voor een prettig bezoek en de gelegenheid tot vragen stellen. Waarom er niet over zee aangevlogen kon worden, zodat de bewoners op de grond minder gehinderd zouden worden, bijvoorbeeld. Uit de mond van de president-directeur in eigen persoon vernamen wij dat de piloten elkaar bij het landen goed moesten kunnen blijven zien.
Ons vertrouwen in de luchthaven kwam nooit meer in orde. Die hoogste man van Schiphol is tegenwoordig de eerste man van de Rotterdamse haven. Zijn opvolger was, net als hij, afkomstig van het ministerie van Verkeer en Waterstaat. In zijn geval was hij daarmee uiteraard helemaal geschikt om de Nederlandse Spoorwegen te leiden. (Vraag ik mij ondertussen wel af waarom het bedrijfsleven zich zo afzet tegen de overheid. Ze kunnen helemaal niet zonder elkaar.)
De rol van prins Maurits beperkte zich tot die van gastheer en reisleider. Hij begon toen maar net met het verdienen van zijn eigen brood. Best prestigieus, zo'n werknemer in huis te kunnen halen. Nu constateren we de band tussen beide neven die door het vliegen wordt gevormd. Als Willem-Alexander even geen linten hoeft door te knippen, zal hij immers zijn vliegvaardigheid onderhouden. Altijd gemakkelijk, zo'n directe relatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten