De oversteek bij Nijmegen ligt er mooi bij. De nieuwe brug met die naam moet nog even worden afgebouwd, maar het stadsilhouet is er al van opgeknapt. Er liggen nu drie boogbruggen over de rivier. Het is nog geen Newcastle, maar het begint er op te lijken.
Maar nu we weer eens door de stad kuieren valt het ons op dat de middenstand het moeilijk heeft. De biologische slager is vertrokken. De panden naast de Hypotheker (!) zijn allemaal te huur. Er zijn in de stad nog wel Vietnamese loempia’s, Belgische bonbons en Vlaamse friten te koop, Italiaans schepijs, en pannenkoeken, onbeperkt. Maar de boot vaart net weg.
Alleen een parkeerkaartje, nee, dat was niet te krijgn. Het touch-screen scherm werkte niet. Een ingezetene belde voor ons met parkeerbeheer. We mochten zomaar blijven. De kersen, appels en perenbomen bloeiden op de heen- en terugtocht.
‘s Nachts hoor ik van de Nachtbroeder (zuster Astrid is met vakantie) hoe je ervoor kunt zorgen dat de apotheker je geen kosten in rekening brengt voor medicijnen die je van de zorgverzekeraars eigenlijk zelf moet betalen. Je moet dan wel fraude plegen, dus ik geef de tip maar niet door.
Een paar uur later is in het nieuws dat doktoren zwaardere zorgvormen voorschrijven om hun patiënten voor vergoeding in aanmerking te laten komen. Volgens de deskundige op de radio is dat geen Robin Hood-gedrag, maar gevolg van het steeds langer moeten thuishouden van hun patiënten, die daardoor steeds kostbaarder zorg nodig hebben. Dat is gewoon het gevolg van het nieuwe beleid. Gelukkig maar, de doktoren houden een schoon geweten. Zelfs trouwens als ze het wel expres zouden doen vind ik, als warm voorstander van een solidaire wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten