schermverslaving

De nieuwe Dan Brown is uit, Inferno is de titel. Ik heb de stapels alweer torenhoog opgetast gezien in het stationswinkeltje. Elk exemplaar heeft het formaat van een degelijke baksteen, dus dat wordt flink sjouwen, met ook nog je laptop of andere moderne media voor onderweg in je bagage.

Infernaal? In het ritje dat we 's avonds laat maakten waren van de tien reizigers die ik kon zien twee mensen niet verdiept in hun schermpjes. Beeldreligie, gij zult het beeld geenszins verloochenen. Vroeger was het de tv waaraan we met ons allen verslaafd waren, nu sluiten we ons af voor onze medemensen door met ze te schrijfbellen. Anderen gaan na of ze hun aansluiting nog halen en naar welk perron ze moeten rennen. Of skypen ze met hun overbuurman?

O wat waren de toen nog gelovige Nederlanders in 1964 gekrenkt, toen in het satirisch programma Hadimassa op het stramien van het Onze Vader de draak werd gestoken met hun kijkverslaving. Je kon je verontwaardiging toen nog niet per email lucht geven, je moest je hondendrol nog hoogst persoonlijk bij Mies bezorgen. En dat terwijl het toch Peter Lohr was geweest die "Beeldreligie" had voorgedragen. "Gij zult de knop niet omdraaien, want dat is het beeld een gruwel." Mies Bouman trok zich terug, het programma verdween twee jaar later.

De beeldaanbidding is geenszins over, maar met de religie gaat het minder goed. Het laatste bejaardenhuis voor nonnen gaat dicht want de kloosters zijn leeggelopen, en er zijn nu al twee pauzen. Bisschop Punt heb ik met zijn gevolg al eens bij de pizzabakker naar binnen zien glippen, en ik hoor net dat zijn bisschoppelijk paleis te koop staat. De geldstroom uit de parochies is opgedroogd. Als waar is dat de bewoner zijn intrek neemt in de Katholieke St.Bavo woont hij dichter bij de pizza's en is ook het misbezoek voor die kerk voorlopig veiliggesteld. De paus die nog werkt klust een beetje bij met duiveluitdrijving. Maar dat wordt door het Vaticaan juist weer helemaal geloochend. We moeten, vinden zij, niet alles geloven.