Ja hoor, fijn om een babyboomer te zijn. Onze jeugd werd niet belemmerd door televisie. We zaten met 52 kinderen in de klas, er was gelukkig altijd wel iemand ziek. Wij konden nog buiten spelen en bij gebrek aan auto's de straat nog veilig oversteken. Vakantie op de Veluwe was het hoogst bereikbare, en je ging erheen door koffers zonder wieltjes te zeulen naar een trein waarin de reizigers nog in drie klassen gesorteerd werden.
Toen Nederland auto's kon gaan kopen gingen we met ons allen vrijwillig in de file staan. Het was een jaarlijks hoogtepunt, met Pasen stond de rotonde bij Oudenrijn vol. Wegenbouwers zagen in deze nationale ramp hun kans schoon en maakten er een klaverblad van: vooruitgang.
Meer dan ijverig bleven ze in de jaren daarna aan het werk.
Rotondes vervangen zo langzamerhand elk kruispunt in Nederland, en nu er ook echt geen nieuwe weg mee bij kan worden de oude gewoon opgerekt tot zevenbaans, hè Amelisweerd? Wie herinnert zich nog dat de vaders die gezinsautootjes destijds hebben mogen kopen, omdat je er zo fijn mee van het landschap kon gaan genieten, of desnoods als bermtoerist naar de voorbijrazende automobielen kon gaan zitten kijken, met een bakkie leut erbij? Onmogelijk geworden nu, want na de wegen kwamen de onontkoombare geluidsschermen die alle uitzicht benamen. Moeten we dan Henk Krol maar volgen, die op deze Tweede Paasdag de radioluisteraars vertelt hoe hij, sinds darmkanker hem leerde relativeren, zich in de file niet meer opvreet vanwege de verloren tijd, maar het zijraampje van zijn auto opendraait om rustig te genieten van wat er nog tussen het asfalt wil groeien. Een vorm van bermtoerisme waarvoor je de auto niet eens meer hoeft uit te komen. Gelukkig dat er ondanks al die recessies nog zo vaak fileberichten zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten