Twee media-events strijden vandaag om voorrang. Engeland is bezig met de uitvaart van Maggie Thatcher. Een betere remake van John Cleeses meesterlijke film Clockwise is niet denkbaar. Ik geniet van de traditionele kerkgezangen, nu te horen vanuit St. Paul's Cathedral. Onderwijl wordt op het Binnenhof terwijl alle eendrachtigheid uitblijft ruzie gemaakt over de manier waarop Nederland beter, sneller, socialer, sterker, of juist helemaal niet uit de crisis gehaald wordt.
Ook dat is vermakelijk, al heeft die voorsteling meer weg van een horrorfilm. Ondertussen lijkt het wel of ik de enige ben bij wie daadwerkelijk wat te halen valt. Of, laat ik het zo zeggen, waar het gehaald wordt. In mijn toch al niet erg gevulde pensioenzakje wordt vanaf vandaag voortaan een kwart minder gestopt. Graag gedaan hoor, mensen. Als dan niemand Nederland wil redden, dan doe ik het wel alleen. Maar dan geldt: wie betaalt, bepaalt. Dus nu dan als de wiedeweerga stoppen met die vermaledijde JSF. Dáár is draagvlak voor, in elk geval bij mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten