Het terras aan het water zat stampensvol, vandaag. De winter is voorbij, de beloofde week regen is nog niet begonnen. Om de een of andere reden moest ik terugdenken aan dat terrasje in Leiden, alweer jaren geleden, ook volop in de zon.
Het was daar zelfs nog drukker. We werden dan ook afgeluisterd, en zo hoorden we een nieuwtje. We hadden het, zonnend bij een wijntje aan het Rapenburg, over de toen net afgestudeerde schaatsenrijder Van Buren, die daar een tijdje gewoond had, en net was afgestudeerd. Naar wij dachten met een verrassend goed cijfer, gezien de tijd die hij had moeten steken in het opbouwen van een ijzersterke reputatie als Prins Pils. Zijn studentikoze leefstijl was zijn persoonlijkheidsvorming zichtbaar ten goede gekomen en wij gunden hem dat van harte, zeker dus gezien het studieresultaat. Onze buurman nuanceerde onze blijdschap: er was wel enig welwillend meedenken aan te pas gekomen, hoorden wij van hem.
Veertien dappere leden van de Staten-Generaal gaan, als hij straks met zijn vrouw beëdigd wordt tot ons nieuwe koningspaar, lekker weigeren de eed of belofte van trouw af te leggen. Niet omdat ze vinden dat hij harder had moeten studeren. En tegen het erfelijk koningschap valt om humanitaire redenen natuurlijk zeker bezwaar te hebben. Maar netjes even afspreken dat je zult samenwerken met het nieuwe staatshoofd lijkt me geen overdreven gebaar. Het kabinet heeft zelfs moeite gedaan vertrekkend vorstin Beatrix twéé keer plechtig te beloven dan wel te zweren, dat ze goed op de winkel zouden gaan passen. Ook dat bleek geen garantie. Dus wat voor onnodig gewicht hechten die parlementariërs nu aan hun eigen woord!?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten