Toch is het leerzaam, een tv-studio van binnen te hebben gezien. In een grijs veleden kreeg ik de kans, doordat ik eerst 's morgens een radiostudio van binnen had bekeken.
Het was vakantietijd, dus aan alle voorwaarden was voldaan om te maken dat de gemeente zich namens de regio kon laten horen over Schiphol, terwijl de eigenlijke woordvoerder verhinderd was. Omdat de zomerse stilte toch gevuld moest worden, zat ik als invaller nog voor negen uur 's ochtends in Hilversum om in de Tros Radio Nieuwsshow uit te leggen dat het allemaal een groot schandaal was.
Oom Peet en tante Ria hadden me gehoord, compliment hoor. Nette zinnen, voor een politica.
Mieke van der Weij had die ochtend Victor Deconinck als medepresentator naast zich, als invalkracht die ook die avond nog een tv-actualiteitenprogramma moest vullen. Dat maakte dat ik bijna twaalf uur later weer in Hilversum kwam opdraven, voor wat een nog veel stressvoller belevenis was, live op camera. Het geluid van Schiphol - hoor en wederhoor - was die middag alvast vastgelegd in de tuin van de woordvoerder, Ruud Wever, die ook op de School voor de Journalistiek had gezeten. En inmiddels wel zo ervaren was, dat hij voor de zomer-tv zijn stoel niet meer uitkwam. Slim bekeken!
De eerste keer waren we nog zelf naar het Gooi gereden, de tweede keer werd het vervoer verzorgd. Waardoor ik kennis maakte met het fenomeen van live Tourbeelden aan boord van de taxi. Alleen al een TomTom was toen nog iets bijzonders. Zo had de chauffeur toch nog een prettig leven. Het Mediapark viel me niet mee. De plek waar Volkert van der G. zijn gevangenisstraf had verdiend was uitgestorven die zaterdagmorgen, en nauwelijks beter beveiligd dan toen. Behalve dan dat aanwijzingen of aanwijzenden ontbraken en het leven er zich afspeelde in zwaar gecapitonneerde holen. Aan daglicht was geen behoefte.
Nog verder bezuinigen op de studioruimte zou niet meer kunnen, dachten we toen al.
De tv had iets meer mensen in dienst. Zoals voor de grime. Voor menen met zweethoofden was nog steeds niet uitgevonden, onthulden de dames die er werkten. Dat ik mijn zinnen 'rustig' afmaakte ondanks Deconincks pogingen me in de rede te vallen, leverden me na afloop de goedkeuring van de assistente op. Niet gek, voor een debuut. In die tijd gaven ze gewoonlijk nog een fles wijn mee als dank voor het komen. Dat ze op waren daar mocht ik dankbaar voor wezen, zei de uitsmijter. Chauffeur en ik kregen een drankje voor de troost.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten