De begraafplaats bestaat al 125 jaar en is vernoemd naar de boerderij Moskowa, die honderd jaar vóór mijn geboorte werd gebouwd door de man die ook Sonsbeek kocht. Arnhem kan hem dankbaar zijn. Al zagen ze in het begin niets in zijn plannen, de Arnhemmers hadden immers hun "Onder den Linden" als gekoesterde begraafplaats. Maar Moscowa groeide gestaag, en kreeg er in 1974 een crematorium bij. Voor pakweg 50.000 mensen is het nu al de laatste rustplaats. Bij de te jong gestorven liefhebber van de Dikke en de Dunne zetten we uit piëteit nog even een omgewaaide plant vol witte bloemen overeind.
Voor de koffie kwamen we terecht in eetcafé De Waterberg, waarmee we ons in het domein bleken te hebben binnengedrongen van de paardensportliefhebbers. Het café grensde met een glazen wand aan de manege, waarin paardeniefhebsters in tienerleeftijd aan de warming-up bezig waren. De wedstrijden werden buiten verreden, maar nogal wat moeders lieten die aan zich voorbij gaan omwille van hun drankje. En het onderling ophalen van roddels over exen. Kwam er toevallig een deelneemster langs, dan kreeg die wel de kans te melden hoe ze gereden had/was. "Drie keer foutloos. En de snelste tijd! Had ik wel verwacht", pochte de beste.
Terug langs de Apeldoornseweg, eindelijk eens de kans het tankstationnetje van dichtbij te bekijken, dat monumentae status heeft bereikt en daardoor nu dienst doet als makelaarskantoor. Angstaanjagend grote borden prijzen nieuwe woningbouw aan, houdt het dan nooit op?!.Als ze dan toch maar met hun tengels afblijven van het prachtige weidedal achter zwembad Klarenbeek! Met eerbied groeten we de bruine lakenvelder koe die mooi staat te wezen tegen de achtergrond van een solitaire boom in herfstgoud.
En als we dan bijna thuis zijn worden we aangeklampt door twee jongens met petjes, één zijn arm in een mitella. Of we hier bekend zijn en weten hoe ze bij de Geitenkamp moeten komen? Ze zoeken de C1000. Omdat ze van de Hommelseweg komen moeten ze weer terug en dan nog een flink stuk in de betere richting. Zouden ze niet een lift willen? En of! We horen dat de mitelladrager nog nooit wat gebroken had, maar gisteren met zijn fiets te hard van een heuveltje was afgegaan en was gaan zwabberen. En daarna gevallen. Vervolgens ziekenhuis Rijnstate. Maar Rien hoefde de verkeersdrempels niet te omzeilen, hoor. Een echte man kan pijn verdragen, ook zonder pijnstillers. Mijn eigen echte man hoefde daarna niet te koken; hij mocht op patat trakteren. The perfet ending of a perfect day, dus eigenlijk..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten