dinsdag 22 oktober 2013

In de Zak, met gerstepap

Wat verzinnen die buitenlanders toch een gekke dingen. Vanmorgen horen we dat de troepen die de terroristische aanslag op het winkelcentrum in Nairobi moesten beëindigen zichzelf een paar dagen de tijd hebben gegund om hun soldij nog wat aan te vullen met ongestoord gratis winkelen.

De daders waren al gedood of gevlucht, maar dat wist de buitenwereld niet, want af en toe klonken nog angstaanjagende salvo's. Dat is bizar, vele malen meer dan het plannen van een nieuwe missie naar deze keer Malí om het Nederlandse leger aan een nieuwe tijdsbesteding te helpen die maakt dat we het niet nog meer kunnen wegbezuinigen. Malí is groot en dunbevolkt, het zal best nog lastig zijn de terroristen die zich daar schuilhouden op te sporen. We gaan er nog lang van horen.

Of neem nu Florida, waar de hoogste rechter zich buigt over de vraag of een moordenaar die in 1978 twee mensen doodde, wel een voldoende hoog IQ bezit (van 71 punten of meer) om hem te kunnen terechtstellen. Hier in Nederland maken we ons druk over de man die meende ons een dienst te bewijzen door Fortuin-die-zich-Fortuijn noemde uit de weg te ruimen. Hij is niet tot levenslang veroordeeld maar ook niet ter dood, maar op hem zal gejaagd worden zodra hij vrijkomt. Verschijnselen van Asperger vormen geen verzachtende omstandigheid. De staatssecretaris trotseert de juridische adviezen en wil hem nog niet vrijlaten.

Het buitenland gaat zich, ook actueel nieuws, bemoeien met onze Sinterklaas en Zwarte Piet. Hebben we recht op onze eigen traditie? Of is de folklore achterhaald, en zijn we toe aan een Regenboog Pietenstelsel? Van vrouwelijken kunne dan wel meteen, want meisjes worden natuurlijk ook verschrikkelijk gediscrimineerd. In mijn jeugd heb ik trouwens traumaloos heerlijk gegriezeld bij "Mee in den Zak", het prachtboek geheel op rijm waarin verhaald werd over Grietje en Pietje (what's in a name) die zo onhandelbaar waren gebleken dat ze moesten worden afgevoerd naar Spanje. De wanden van de pakjesboot hingen vol met zakken vol dergelijke stoute kinderen, die in leven gehouden werden met roggebrood en gerstepap. Geheel gelouterd kwamen ze na barre maar leerzame avonturen weer terug in het kalme Abcou bij Pa, Ma, en de altijd braaf gebleven Deborah en Daniël. Ach, waren de tijden nog maar zó overzichtelijk!

 

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten