klompen

Hij was toevallig ook bedrijfsarts in ruste, die VVD-er in mijn gemeente. Hogelijk verbaasd was ik, toen hij me medische gegevens over mezelf kon vertellen, een jaar of vijftien nadat die in de dossiers van zijn collega bij de krant waren opgenomen. Vandaag slaan de vakbonden alarm, omdat werknemers niet veilig zijn bij hun bedrijfsarts.

Het is ook een wonderlijk systeem. De werkgevers hebben baat bij goed gezonde, snel herstellende personeelsleden. Daar willen ze best een bedrijfsgezondheidsdienst van betalen. Op basis van vrijwilligheid laten zij hun werknemers meedoen aan periodieke keuringen. Bloeddruk, cholesterol, hoe is het met de eetlust? Alles kits op het werk? Voor je het weet liggen die gegevens bij de werkgevers. Die dan weer mee willen praten over eventuele behandelplannen. Volgens de bonden worden de artsen onder druk gezet. Wie niet meewerkt wordt ingeruild  voor een meer coöperatieve bedrijfsarts. Ook op de markt voor bedrijfsgezondheidsdiensten regeert het geld.

Ziek zijn is aanstellerij op mijn kosten, redeneert de ondernemer. Weer aan de slag, zo gauw mogelijk, desnoods in het gips krukken. Jammer dan, als je een paar maanden later toch blijkt te zijn overleden. Een burn-out die twee jaar duurt, dat kan natuurlijk al helemaal niet. De arts wordt geprest om de thuiszitter weer op de been te krijgen, als het moet op krukken en met pillen.

Dit heeft met verstandige gezondheidszorg natuurlijk niets te maken. Het erge is, dat we de werkgevers er ook nog financieel bij steunen. Onmiddellijk ophouden met die onzin, zoals het ook van de gekke is dat de zorgverzekeraars kunnen bepalen welke pillen we slikken en waar en hoe we ons laten behandelen. Een ernstige constructiefout. Het zal weer even gaan duren voor we door hebben dat zij juist bij zo laag mogelijke kosten baat hebben, en wijzelf juist niet. Het lijken wel ondernemers.

Leuke Linde bestaat 25 jaar

Vroeger was het allemaal natuurlijk beter, toen had je geen last van gezondheidszorg. Toen ook had nog bijna niemand stemrecht. Iedereen zzp-er, lees ik in het lijstje van inwoners en hun beroepen in het wijkje bij ons in de buurt, opgemaakt in 1883. Talloos vele timmerlieden en landbouwers, maar ook twee suikerballenmakers, op verschillende adressen. Een corsettenmaakster. Een vijlenkapper. De hoofdonderwijzer van School no.2. En een klompenmaker. Naar hem was ik op zoek. Nou ja, op zoek - ik vond hem. Hij heeft dezelfde naam als mijn vaders vader. Zou het familie zijn? Hij woonde aan Onder de Linden, honderddertig jaar geleden   De Leuke Linde, ja, daar weten onze kleinkinderen alles van. Daar kan je heerlijk spelen!