Vroeger kon je als kind nog probleemloos langs de deuren met de Kinderpostzegels. Eerst de bestellingen noteren, later bij het juiste adres afleveren en netjes afrekenen.
Maar toen kwam de klad erin. Baar geld bleek een prettige buit, kinderen lieten zich gemakkelijk beroven. Dus moest een veiliger administratieve weg worden gekozen. Tegelijkertijd ging het aantal benodigde zegels en enveloppen omlaag want de email en de SMS waren uitgevonden. De postzegel werd ook onderhanden genomen en gereduceerd tot een prozaïsch nummer.
Ook de Sint Maarten lopende kinderen ondervonden hinder van toenemende criminaliteit., nota bene uit eigen kring Jeugd met trek in snoep maar zonder aanvechting om zelf gezang aan te heffen begon zich meester te maken van de meest gevuld ogende snoepzakken van schorgezongen ijveraars. Ouderlijke begeleiding werd ook voor het oudere kind min of meer noodzakelijk.
Volwassen collectanten krijgen het ook moeilijk, nu de goede doelen het eigen goede doel nogal vaak prioriteit blijken te geven. Het KWF meldde een significant lagere opbrengst. In die branche is het grootste probleem het vinden van collectantes en -ooms. Ik heb me ook heus wel een keer zelf laten strikken. Nu weet ik dat de wijk met villa's minder kan missen dan de buurt met minder rijken.
Maar de Kinderpostzegels hebben dit jaar niet aangebeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten