Dus de Gouden Harp mag ook niet meer. De Nederlandse muziekprijs moet voortaan Buma-award gaan heten. Holland spreekt weer een innovatief woordje mee.
Hoe dat gaat zien we aan het mislukte experiment om gerespecteerde boekhandels onder te brengen onder een nieuwe, nog betere naam. Eerst Selexyz, toen Polare, toen failliet, en nu weer gewoon op weg naar Donner in Rotterdam, Broese in Utrecht, Van Piere in Eindhoven, Scheltema in Amsterdam, kortom vroeger was toch beter. Tiels Flipje, eerst teruggebracht tot een nostalgisch standbeeldje op het marktplein, komt weer terug op de jampotjes; het afgedankte Zeeuws Meisje heeft haar plek in het margarineschap in de supermarkt weer teruggekregen, Philips (letsmaketinksbettur) heeft het historische logo van de radiogolfjes en de sterretjes weer afgestoft omdat het toch eigenlijk wel heel erg goed was. De wijkverpleegster wordt weer in ere hersteld.
Maar goed, een oeuvre-Harp, spreek uit Buma, maar stem vandaag niet per ongeluk op hem, is dit jaar naar Robbie van Leeuwen gegaan. De man van Shocking Blue, in de gouden jaren van de Haagse popmuziek wereldbekend geworden met hun hit "Venus" die zelfs in Amerika nummer 1 werd. De vader van twee van onze neven heeft het staartje van het succes kunnen meemaken, als vervangend basgitarist. Via hun moeder hoorden we zo nog wel eens wat over de achtergronden van de roem, en het karakter van Van Leeuwen dat zo zijn eigenzinnige kantjes had.
De status van popmusicus was groot in die jaren, en leverde ons familielid voldoende geld op voor het kunnen laten voorrijden van een MG oldtimer. Meer dan twee nog goed kunnende dubbelvouwen inzittenden pasten er niet. En ook het benzineverbruik zorgde ervoor, dat het kekke autootje toch niet zo lang in de straat van ons nichtje gesignaleerd is. .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten