zaterdag 15 maart 2014

Marokkaans rood

Biologielessen in het middelbaar onderwijs. Een halve eeuw geleden werd mijn Zeeuw in Goes geïnformeerd over de tandformule van de bizon. In Den Haag scherpten ze ons inzicht in de wonderen van de wereld met huiswerk rond de scheikundige formules van gesteenten.


Hij en ik hebben daar begrijpelijkerwijs ontzaggelijk  veel van opgestoken, en toen we elkaar tegenkwamen konden we de smart op aangename wijze delen. De trauma's zijn zo langzamerhand wel verwerkt. Vandaag zijn we dan ook op pad gegaan om voor onze jarige kleindochter dan toch maar, omdat ze er al aan Sinterklaas om gevraagd had, een leerzaam boekje over stenen in huis te halen.


Al zodra ze kon lopen bezocht ze grindtuinen als we een ommetje met haar maakten. Nog steeds wordt ze gefascineerd door kiezels en keien in stad en ommeland. Er zijn foto's van haar als tweejarige die laten zien dat ze de steentjes tot in Frankrijk graag sorteerde, ze offerde zelfs haar vakantie er aan op.


Nu ze al bijna "roos'' en "vis" kan lezen, wordt het tijd voor een eerste naslagwerk. En een interessante steen erbij, afkomstig uit Marokko. Rood van kleur, om Wilders extra op zijn nummer te zetten. Als het kleinkind toch liever roze stenen heeft, moet ze ze zelf maar zoeken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten